Tak niech mówią odkupieni przez Pana, *

których wybawił z rąk przeciwnika

Błądzili na pustynnym odludziu, *

do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.

W swoim utrapieniu wołali do Pana, *

a On ich uwolnił od trwogi.

Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *

za Jego cuda wobec synów ludzkich,

Siedzieli w ciemnościach i mroku, *

skuci żelazem i nędzą,

Pracą nad siły ugiął ich serca, *

chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.

Wyprowadził ich z ciemności i mroku, *

pokruszył ich kajdany.

Gdyż bramy spiżowe wyłamał *

i skruszył żelazne wrzeciądze.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

Obrzydło im wszelkie jedzenie *

i bliscy byli bram śmierci.

Posłał swoje słowo, aby ich uleczyć *

i wyrwać od zagłady ich życie.

Niech składają dziękczynne ofiary, *

niech sławią z radością Jego dzieła.

Widzieli dzieła Pana *

i Jego cuda wśród głębin.

Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań, *

ich dusza truchlała w niedoli.

Wołali w nieszczęściu do Pana, *

a On ich wyzwolił od trwogi.

Radowali się ciszą, która nastała, *

przywiódł ich do upragnionej przystani.

I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu, *

na radzie starców niech Go wychwalają.

Jak była na początku, teraz i zawsze, *

i na wieki wieków. Amen.

Żyzne pola w ugór słony *

z powodu niegodziwości mieszkańców.

Tam osiedlił zgłodniałych, *

i założyli ludne miasta.

Gdy im błogosławił, rozmnożyli się bardzo, *

i dał im wielkie stada.

Lecz Ten, który wzgardę na władców wylewa *

i każe im błądzić po pustych bezdrożach,

Pobożni to widzą i się weselą, *

a wszelka niegodziwość musi zamknąć usta.

Chwała Ojcu i Synowi, *

i Duchowi Świętemu.