Psalm 137, 1-6
Nad rzekami Babilonu
Nad rzekami Babilonu
Niewola cielesna narodu wybranego jest obrazem niewoli duchowej (św. Hilary)
Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy *
płacząc na wspomnienie Syjonu.
Na topolach tamtej krainy *
zawiesiliśmy nasze harfy.
Bo ci, którzy nas uprowadzili, *
żądali od nas pieśni.
Nasi gnębiciele żądali pieśni radosnej: *
"Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni syjońskich!"
Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską *
w obcej krainie?
Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, *
niech uschnie moja prawica.
Niech mi język przyschnie do gardła, *
jeśli nie będę pamiętał o tobie,
Jeśli nie wyniosę Jeruzalem *
ponad wszelką radość swoją.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
| Tekst: | Ps 137, 1-6 |
| Tytuł: | Nad rzekami Babilonu |
| Incipit: | Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy | Strony: | LG tom I, wydanie I (Pallottinum 1982), s. 877 LG tom I, wydanie II (Pallottinum 2006), s. 881 LG tom II (Pallottinum 1984), s. 1155 LG tom III (Pallottinum 1987), s. 951 LG tom IV (Pallottinum 1988), s. 907 LG tom dodatkowy (tzw. wakacyjny; Pallottinum 2002), s. 963 LG, wydanie skrócone (Pallottinum 1991), s. 1099 |