Pieśń (Mdr 16, 20-21. 26; 17, 1a)
Bóg żywił swój lud pokarmem z nieba
Bóg żywił swój lud pokarmem z nieba
Chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i daje życie światu (J 6, 33)
Lud swój, Panie, żywiłeś pokarmem anielskim *
i dałeś im bez wysiłku gotowy chleb z nieba,
Zdolny udzielić wszelkiej rozkoszy *
i każdy smak zaspokoić.
Ten dar objawiał Twoją dobroć dla dzieci, †
a posłuszny pragnieniom jedzącego *
zamieniał się w to, czego każdy pożądał,
Aby pojęli, Panie, Twoi umiłowani synowie, †
że to nie urodzaj plonów żywi człowieka, *
lecz słowo Twoje podtrzymuje ufających Tobie.
Wielkie są Twoje sądy, Panie, *
i niezbadane Twoje słowa.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
| Tekst: | Mdr 16, 20-21. 26; 17, 1a |
| Tytuł: | Bóg żywił swój lud pokarmem z nieba |
| Incipit: | Lud swój, Panie, żywiłeś pokarmem anielskim | Strony: | LG tom III (Pallottinum 1987), s. 1662 |