Pieśń (1 Kor 13, 1-8. 13)
Prawdziwa miłość
Prawdziwa miłość
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, *
a miłości bym nie miał,
Stałbym się jak miedź brzęcząca *
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania *
i poznał wszystkie tajemnice,
I posiadał wszelką wiedzę *
i wszelką wiarę, tak iżbym góry przenosił,
A miłości bym nie miał, *
byłbym niczym.
I gdybym całą majętność moją rozdał na jałmużnę, †
a ciało wydał na spalenie, lecz nie miał miłości, *
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest i łaskawa, †
miłość nie zazdrości i nie szuka uznania, *
nie unosi się pychą;
Nie dopuszcza się bezwstydu i swego nie szuka, *
nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
Nie cieszy się z niesprawiedliwości, *
lecz weseli się z prawdy.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, †
we wszystkim pokłada nadzieję *
i wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje *
i nie jest jak proroctwa, które się skończą,
Albo jak dar języków, który zniknie, *
lub jak wiedza, której zabraknie.
Teraz więc trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, *
a miłość jest z nich największa.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
| Tekst: | 1 Kor 13, 1-8. 13 |
| Tytuł: | Prawdziwa miłość |
| Incipit: | Gdybym mówił językami ludzi i aniołów | Strony: | LG tom I, wydanie II (Pallottinum 2006), s. 735, 906 LG tom II (Pallottinum 1984), s. 1002, 1180 LG tom III (Pallottinum 1987), s. 757, 984 LG tom IV (Pallottinum 1988), s. 713, 940 LG tom dodatkowy (tzw. wakacyjny; Pallottinum 2002), s. 769, 996 LG, wydanie skrócone (Pallottinum 1991), s. 911, 1131 |