1 Czemu, okrutny Herodzie,
Lękiem cię Chrystus napełnia?
On ziemskiej władzy nie pragnie,
Dając królestwo wieczyste.
2 Mędrcy dążyli za gwiazdą,
Która im drogę wskazała;
Światła w jej blasku szukając,
Boga wyznali darami.
3 Stanął niewinny Baranek
W nurtach czystego strumienia;
Sam będąc wolny od grzechu,
Zgładził go, nas obmywając.
4 Nowy to cud Jego mocy:
W stągwiach czerwieni się woda,
Która przelana w puchary,
Winem wybornym się stała.
5 Bądź pochwalony na wieki,
Jezu z Twym Ojcem i Duchem,
Ty, który wszystkim narodom
Siebie objawiasz w jasności. Amen.
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum |