Król nam bowiem przychodzi z żywota bez winy.

Dziecię dziwnej cudności, wdzięczne, pełne słodkości,

W człowieczej istności, które nieocenione

Ani też wysłowione w Boskiej wszechmocności.

O tym Królu powiadał, by do stajni biegli.

W stajni, mówi, to Dziecię, we żłobie tam znajdziecie,

Powite w pieluszki; Ten aniołom panuje,

Wszystkich ludzi celuje, śliczny, choć maluśki.

I dla nas się narodzić chciał i mieszkać z nami,

Spraw w nas serce nabożne, odpuść złości niezbożne,

Nie chciej zatracenia odkupionych z miłości,

Prowadź do swych radości, a domieść zbawienia.