Internetowa Liturgia Godzin


1  Przedwieczne Słońce, Boże niepojęty,
Który swym blaskiem napełniasz stworzenia,
Najwyższe światło ludzkiego umysłu,
Ciebie wielbimy z pokorną miłością.

2  Zapalasz Boskim ogniem swego Ducha
Żywe pochodnie natchnionej mądrości,
By oświecały dla wszystkich pokoleń
Ścieżki wiodące do zdrojów zbawienia.

3  Przez swoje sługi, dzięki Twojej łasce,
Dajesz nam poznać, co sam objawiłeś
I to, co człowiek swą myślą ogarnia,
Kiedy się zbliża do Ciebie, Wszechmocny.

4  Sławimy dzisiaj męża wielkiej cnoty,
Który dostąpił świętych obcowania
I dzieli z nimi radosną nagrodę
Za to, że głosił naukę bez skazy.

5  Niech on nam wskaże drogę Twojej prawdy,
Byśmy umieli podążać ku Tobie
I mogli Ciebie wychwalać na wieki,
Ojcze najlepszy z Twym Synem i Duchem. Amen.


Incipit: Przedwieczne Słońce, Boże niepojęty
Godzina: I i II Nieszpory: Teksty wspólne
o doktorach Kościoła
Strony: LG tom I, wydanie I (Pallottinum 1982), s. 1190
LG tom I, wydanie II (Pallottinum 2006), s. 1193
LG tom II (Pallottinum 1984), s. 1665
LG tom III (Pallottinum 1987), s. 1536
LG tom IV (Pallottinum 1988), s. 1548
LG tom dodatkowy (tzw. wakacyjny; Pallottinum 2002), s. 1578
Skrócona LG (Pallottinum 1991), s. 1691