1 Stworzycielu gwiazd świecących,
A wieczne światło wierzących,
O Zbawicielu wszech ludzi,
Niech Cię głos pokornych wzbudzi!
2 Ty, żałując świata wszego,
Śmiertelnie zachorzałego,
Przyniosłeś lekarstwo drogie,
Leczyć grzesznym rany srogie.
3 Już się miał świat ku zmrokowi,
Gdyś rówien oblubieńcowi,
Wyszedł, jako zdrój z krynicy,
Z Matki, Przeczystej Dziewicy.
4 Który samym swym skinieniem
Niebem i ziemskim stworzeniem
Tak władasz, żeć się kłaniają
I zwierzchność Ci przyznawają.
5 Prosim, Panie świątobliwy,
Przyszły Sędzio sprawiedliwy,
Broń nas, dokąd czas jest tego,
Od szatana zdradliwego.
6 Cześć, chwała, władza Ojcowi
I przedwiecznemu Synowi,
I z Duchem Świętym społecznie,
Niechaj nie ustanie wiecznie.
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum |