1 Pan, dzierżąc krzyż swój, zwraca się do Jana,
By przyjął sobie należne korony,
Ten zaś Go błaga o kielich goryczy
I o cierpienie.
2 Dla niego bowiem zapłatą jedyną
Jest cierpieć, znosić gorycz ludzkiej wzgardy,
Umrzeć nieznanym, odartym z honoru,
Bez czci i chwały.
3 Znaczone krzyżem bólu jego życie
Śmierć objawiła jako pełne zasług,
W tajemnym świetle spływającym z góry
Jan wszedł do nieba.
4 Jasność napełnia jego nędzną celę,
Lampy ciemnieją w jej niebiańskim blasku,
Od ciała zapach rozchodzi się cudny,
Świętość poświadcza.
5 Chwała bądź Ojcu wraz z Wcielonym Słowem
I Duchem Świętym - słodkim upaleniem,
Którego ogniem płonie całe niebo
W wiecznej miłości. Amen.
© Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum |