Spraw, mój Boże, bym godna Twej łaski mogła pojąć głębię tajemnicy najświętszego wcielenia. Jest ono owocem Twojej żarliwej i niewypowiedzianej ku nam miłości, zgodnie z najłaskawszym zrządzeniem Trójcy Przenajświętszej. Twoje wcielenie jest dla nas podwójnym dobrodziejstwem. W nim urzeczywistniła się pełnia Twojej miłości, a zarazem otrzymaliśmy rękojmię wiecznego zbawienia. O niepojęta miłości! Nie ma już większej nad ciebie. Mój Bóg staje się ciałem, aby człowiek miał udział w Jego bóstwie. O miłości, która tak się wyniszczasz! Przyjmujesz naszą ludzką naturę, a unicestwiasz siebie dla mojego wywyższenia. Nie znaczy to, że Twoje bóstwo doznało w czymkolwiek pomniejszenia. Nasze nieudolne słowa nie potrafią wyrazić ogromu tej tajemnicy. Twoje poczęcie jeszcze bardziej nam Ciebie uprzystępnia i pozwala przekonać się o Twojej wielkości. W swej istocie nadal niepojęty stajesz się dla nas zrozumiały. Byt niestworzony poddaje się prawom istoty stworzonej. Niedosiężny dla myśli ludzkiej stajesz się przedmiotem naszego rozumowania. Z natury swej niedoświadczalny, a jednak poznawalny. Spraw, Panie, niechaj zgłębię umysłem tę miłość, którą nas obdarzyłeś, gdyś zgodził się na przyjęcie naszego człowieczeństwa. Odwieczny Boże! Uczyń mnie godną poznać głębię Twojej miłości i niewysłowionej dobroci, którą obdarzyłeś nas przez Twoje święte wcielenie. Dzięki niemu poznaliśmy Jezusa Chrystusa Twojego Syna, a On objawił nam Ciebie, naszego Ojca. O niezgłębiony Panie! Uzdolnij mnie do poznania i zrozumienia Twojej najłaskawszej ku nam miłości. Niechaj ogarnę moim umysłem całą pełnię Twojej tajemniczej miłości. Niechaj poznam Twoją dobroć, która tak się uniża. Przez nią od wieków wybrałeś rodzaj ludzki, by przeżywał radość z oglądania Ciebie i cieszył się tym zaszczytem, że kierujesz na nas swe pełne dobroci wejrzenie. O najwyższy Boże! Ty istniejesz bez początku i bez końca. Daj mi łaskę zgłębienia tego daru, który wszystko przewyższa. Wszyscy aniołowie i święci jedynie tym się cieszą, że mogą Ciebie kochać. Wpatrywanie się w Ciebie i coraz głębsze wnikanie w Twoje doskonałości sprawia im najwyższą radość. Darze nad darami! Ty jesteś miłością. Dobro najwyższe! Ty sam raczyłeś nas pouczyć, że jesteś miłością. Ty sprawiłeś, że kochamy Cię jako pełnię miłości. Wszyscy, którzy stają przed Twym obliczem, doznają szczęścia na miarę miłości, którą się wykażą. Jedyną drogą, która prowadzi mistyków do kontemplacji, jest prawdziwa miłość.