Jeden jest tylko Bóg: On przez Słowo i Mądrość uczynił wszystko i wszystko dopasował. Tym Jego Słowem jest Pan nasz, Jezus Chrystus, który w czasach ostatecznych stał się człowiekiem wśród synów człowieczych, aby powiązać koniec z początkiem, czyli człowieka z Bogiem.

Od tego Słowa prorocy otrzymali dar przepowiadania, aby zapowiedzieli Jego przyjście w ludzkim ciele. W ten zaś sposób i dzięki upodobaniu Ojca dokonało się połączenie i zespolenie Boga i człowieka. Bo Słowo od początku zapowiedziało, że Bóg będzie widziany przez ludzi, że będzie żył i przebywał na ziemi między nimi; będzie mówił i zbliży się do dzieła rąk swoich, by zbawić człowieka i dać się przez niego uchwycić, "wybawić nas z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą", to znaczy od wszelkiego ducha przestępstwa, i sprawić, byśmy Mu służyli "w pobożności i sprawiedliwości po wszystkie dni nasze", aby człowiek pochwycony przez Ducha Bożego miał dostęp do chwały Ojca.

Tak więc prorocy już przedtem zapowiadali, że ludzie ujrzą Boga zgodnie z tym, co i Pan mówi: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą".

Istotnie, "nikt nie może oglądać Boga", to znaczy ujrzeć Jego majestat i niewysłowioną chwałę, i "pozostać przy życiu", albowiem Ojciec jest nieuchwytny; lecz w swojej dobroci, miłości do ludzi i wszechmocy tak wielką łaskę wyświadczył tym, którzy Go miłują, że dozwolił im ujrzeć siebie - to właśnie zapowiadali prorocy, albowiem "co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga".

Człowiek pozostawiony sam sobie nie mógłby ujrzeć Boga, ale Bóg, gdy tylko zechce, może dać się widzieć ludziom wtedy, gdy zechce, jak zechce, i tym, którym zechce się ukazać. Albowiem Bóg może wszystko: dawniej w Duchu Świętym oglądano Go w widzeniu proroczym, widziano Go też w Synu przez usynowienie, aż wreszcie w królestwie niebios widziany będzie w ojcostwie, jako Ojciec. Bo Duch Święty przysposabia człowieka w Synu Bożym, Syn prowadzi go do Ojca, a Ojciec daje nieskazitelność wiekuistego życia każdemu z tych, którzy dostępują widzenia Boga.

Ci, którzy widzą światło, są w świetle, a jego blask ich przenika. Podobnie i ci, którzy widzą Boga, są w Bogu i są przeniknięci Jego blaskiem. Otóż jasność płynąca od Boga jest życiodajna, udział w życiu mają więc ci, którzy widzą Boga.