"Inne ziarno upadło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny". Te słowa Chrystusa odnoszą się do pobożnych serc ludzkich. Dzięki obfitej łasce Ducha Świętego stają się one urodzajną rolą, na której słowo Boże hojnie rozsiewa przeróżne cnoty: skruchę za grzechy, fiołki pokory, róże miłości, bojaźń i miłość wobec Boga, pragnienie dóbr wiekuistych i przeświadczenie o znikomości bogactw doczesnych. Te i inne wspaniałe cnoty wzrastają na glebie serc ludzkich dzięki żywotnej sile słowa Bożego.

O przemożne i najświętsze słowo Boże! Ty oświecasz serca wiernych, posilasz łaknących, pocieszasz strapionych, szczodrze udzielasz niezliczonych dobrodziejstw naszym duszom i dajesz wzrost wszelkim cnotom. Ty wyrywasz dusze z paszczęki szatana, niesiesz usprawiedliwienie grzesznikom, a mieszkańców ziemi w niebian przemieniasz.

Kiedyż to bowiem tak obficie udziela się nam łaska Ducha Świętego? - Dzięki słowu Bożemu. Kiedy opłakujesz swe grzechy? - Sprawia to słowo Boże. Kiedy pozbywasz się złej woli? - Z pomocą słowa Bożego. Kiedy uzbrajasz się w cierpliwość? - Pod wpływem słowa Bożego. Kiedy odzyskujesz utraconą łaskę? - To dzieło słowa Bożego. Jak poznałeś Boga? - to owoc słowa Bożego. Jakim sposobem niegodziwcy stają się ludźmi zacnymi? - Przyczyna w słowie Bożym. Co kładzie kres licznym przestępstwom, zabójstwom, zdradom małżeńskim i wiarołomstwu, nienawiści i wszelkim innym wykroczeniom? - Niweczy je słowo Boże. Dlaczego ludy trwają nieustannie w wierze? - Na straży wiary stoi słowo Boże. Człowiek, który nie słucha słowa Bożego, upodabnia się do dzikiego zwierzęcia. Jak wykorzenia się złe obyczaje i błędne wierzenia? - Głoszeniem słowa Bożego. To jemu świat zawdzięcza swe nawrócenie. Jaką misję otrzymali Apostołowie? - Głoście słowo Boże! Skąd się bierze nieustanny posiew łaski i cnoty? - Ze słowa Bożego. Zaiste słuszne stwierdzenie: "To nie wy jesteście, którzy przemawiacie".

O najświętsze słowo Boże! Tyś ponad wszelkie dobrodziejstwa. Błogosławieni, którzy chętnie dają ci posłuch, tyś bowiem wielką światłością, co rozprasza mroki całego świata. Słusznie nawołuje święty Bernard: "Słuchaj słowa Bożego z zamiłowaniem, przyjmuj je ze czcią i strzeż troskliwie, zwłaszcza w tym, co się odnosi do zbawienia duszy ludzkiej, a pamiętaj, że nie jest to mowa człowieka, lecz słowo samego Boga. Zawsze bądź mu posłuszny: gdy niesie pociechę, gdy upomina, a także jeśli gani". Zdarza się, że niedbały siewca podczas siejby marnotrawi ziarno. Podobnie dzieje się z gnuśnymi słuchaczami słowa Bożego, którzy opieszale je przyjmują. Dlatego święty Augustyn zwraca się do wiernych z pytaniem: "Odpowiedzcie mi, bracia i siostry, co waszym zdaniem jest cenniejsze: Ciało Chrystusowe czy słowo Boże? Jeśli odpowiedź ma być trafna, to wyznacie, że jedno i drugie mają tę samą godność. Dlatego w tym samym stopniu jest odpowiedzialny gnuśny słuchacz słowa Bożego, jak i ten, z którego niedbalstwa Ciało Chrystusowe upada i poniewiera się na ziemi".