Są one ukryte do tego stopnia, że choć wiele z tych tajemnic i wspaniałości odsłonili święci Doktorzy i zrozumiały dusze święte w tym życiu, to jednak jeszcze niemal wszystko zostało w nich do powiedzenia i zrozumienia. Ileż to tajemnic można odkrywać w Chrystusie, który jest jakby ogromną kopalnią i wielkimi pokładami skarbów, w które choćby nie wiem jak się wgłębiano, nie znajdzie się ich kresu i końca. W każdym zaś zakątku Jego tajemnic napotkać można tu i tam nowe złoża nowych bogactw, jak na to wskazuje św. Paweł (Kol 2, 3), mówiąc, że "w Chrystusie ukryte są wszystkie skarby i mądrość". Dusza nie może dojść do nich i ich osiągnąć, jeśli jak już o tym mówiliśmy, nie przejdzie najpierw przez wąską bramę cierpienia. Owo zewnętrzne i wewnętrzne cierpienie prowadzi do Bożej Mądrości. To, co można w tym życiu pojąć z tajemnic Chrystusowych, uzyskuje się, dużo cierpiąc i przyjmując wiele łask Bożych, tak dla umysłu, jak i dla zmysłów, oraz uprzednio odbywając wiele ćwiczeń duchowych.

Ach, gdyby raz zrozumiano, że nie można dojść do gęstwiny różnorodnych mądrości i bogactw Bożych inną drogą, jak tylko przez gęstwinę wszelkiego rodzaju cierpień! W tym więc powinno być pragnienie i pociecha duszy. Im bowiem większej pragnie mądrości od Boga, tym bardziej powinna wpierw pragnąć cierpienia, by przez nie wejść w gęstwinę Krzyża. Dlatego św. Paweł napomina Efezjan (3, 13. 17-19), "aby się nie zniechęcali prześladowaniami... ale aby w miłości zakorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest szerokość, długość, wysokość i głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, aby zostali napełnieni całą Pełnią Boga". By wejść do tych bogactw mądrości, trzeba iść przez ciasną bramę, tj. przez krzyż. Zaś niewielu pragnie przez nią wchodzić, natomiast wielu pragnie rozkoszy, do których się przez nią wchodzi.