Bóg w swojej mądrości od wieków przewidział nas, zna nas i patrzy na nas. Jest też Jego wolą, abyśmy wpatrywali się w Niego otwartymi, wewnętrznymi oczyma, w pełni prostoty, wolni od wszelkiego udawania. Wezwał nas także od wieków i chce, abyśmy otwartymi uszami słuchali natchnień Jego łaski. Podobnie od wieków wybrał nas, i stale tego żąda od nas, abyśmy Go wybrali przed wszystkimi stworzeniami. W końcu pała do nas największą miłością i chce, abyśmy Go również kochali wieczną miłością.

Miłość nie szuka siebie, ani swojej korzyści, ale uważa za swoją najwyższą radość żyć według tej niewzruszonej woli Bożej. Dlatego powinniśmy usilnie starać się o to, aby się wyrzec swojej woli: w działaniu lub zaniechaniu działania, cierpieniu bez szemrania lub ociągania się i w ogóle wybieraniu czegokolwiek. Bóg bowiem stworzył naszą wolę nie po to, aby wyłącznie do nas należała, ale do tego, który ją stworzył. Jeżeli więc ktoś służy własnej woli, jakby do niego należała, jest naprawdę złodziejem i rozbójnikiem, ponieważ kradnie Bogu to, co jest Jego wyłączną własnością i posługuje się tym, aby grzeszyć, stając się przez to sługą grzechu. A kto jest sługą grzechu, przechodzi na stronę szatana.

Nakazuje więc Bóg, abyśmy wyrzekli się nas samych i naszej własności i oddali się ochoczo Jego woli, a wtedy wszystko przez Boga będzie dla nas możliwe, ponieważ razem z Nim będziemy jedną wolnością. Nakazuje nam również Bóg, abyśmy go darzyli miłością bardziej niż nas samych i wszelkie stworzenie, nie oglądając się wcale na nagrodę.

Kto przeto posiada dobrą wolę, że wyrzeka się samego siebie oraz swoich chęci i zdaje się na wolę Bożą, tego dobra wola jest doskonała i ten tylko prowadzi życie bez strachu i troski o siebie. Wzgardził bowiem swoim śmiertelnym życiem i wszystkim, co w nim niskie i grzeszne, a posiadł prawie pewność, że otrzyma życie wieczne. We wszystkim zgadza się z wolą Bożą i zażywa z Bogiem niezmąconego pokoju. Należy do ludzi zrodzonych z Boga, jest więc cichy i pokornego serca. Żyje w nim Chrystus z wszystkimi swoimi darami, tak jak w nas wszystkich, jeżeli wyrzekliśmy się siebie, a żyjemy dla Boga i Bogiem. Chrystus także uczy nas chodzić zwykłymi drogami, jak wewnętrznymi, ukrytymi ścieżkami, czyli daje nam zwykłe nakazy, jak i niebiańskie natchnienia.