"Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie! Tyś wszystko mądrze uczynił, ziemia jest pełna Twojej własności". Prorok w porywie duszy kontempluje Boży majestat, zdumiony wielkością Jego dobroci, którą okazuje w swoich dziełach, i przemawia do Niego. Zostaje nam tu objawiona tajemnica Trójcy więtej, której pomocy zawsze powinniśmy przyzywać i oczekiwać, aby nasze dobre czyny, które są Jego czynami, doprowadził do celu. Mówi bowiem Platon, że bez Najwyższego Bytu nie może istnieć żadna natura, żaden rozum nie może niczego pojmować, żaden czyn nie dojdzie do skutku ani żaden początek nie będzie miał właściwej podstawy.

Po pierwsze, prorok wskazuje na godną podziwu potęgę, którą przypisuje Ojcu, gdy mówi: "Jak wspaniałe są dzieła Twoje, Panie". Po drugie, wychwala niezmierzoną mądrość, którą przyznaje Synowi, kiedy powiada: "Tyś wszystko mądrze uczynił". Po trzecie, Duchowi Świętemu przypisuje wielką życzliwość wobec nas, gdy mówi: "Ziemia jest pełna Twojej własności".

Do pierwszego odnosi się to, co Mardocheusz mówi do Boga o Jego przedziwnej potędze, którą okazał poprzez stworzenie: "Panie, Królu, Wszechmogący, w mocy Twojej jest wszystko. Tyś uczynił niebo i ziemię, i wszystko, co na niej pod niebem godne jest podziwu". Ukazuje tutaj Jego największą moc, przyznając ją Ojcu, który wszystko stwarza z niczego, a nie jak twórca z istniejącej wcześniej materii.

Do drugiego odnoszą się te słowa: "Zdrojem mądrości jest słowo Boże na wysokości. I wszystko przez Nie się stało". Słowo, Syn Boży jest bowiem jakby pewną umiejętnością Ojca Wszechmogącego, przez którą i w której wszystko zostało stworzone wedle najwyższego i najlepszego zamysłu: "Tyś wszystko mądrze uczynił". A ponieważ cechą mędrca jest zaprowadzać porządek, dlatego wszystko zostało stworzone w największym porządku, aby wszystko było na odpowiednim dla siebie miejscu. Przez to ukazuje się piękno wszechświata i widać, że światem kieruje Boża Opatrzność. Rzeczywiście, wszystko mądrze uczynił.

Sam świat jest wreszcie jakby księgą zapisaną od wewnątrz i z zewnątrz, która uczy nas mądrości, nie tylko odnośnie do poznania spraw Bożych, zgodnie ze słowami: "Niewidzialne Jego - to znaczy Boga - przymioty stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła", lecz także uczy mądrości w tym, co należy czynić, stosownie do słów: "Zapytaj zwierząt - pouczą. I ptaki w powietrzu powiedzą. Zapytaj ziemi, wyjaśni; pouczą cię i ryby w morzu", ponieważ nigdy nie przekroczyły danego im wszystkim przykazania, by czyniły to, do czego zostały stworzone. Udzielają się innym, ziemia rodzi owoce i drzewa, i nie ma nic bezczynnego, a dostarczają nam niezliczonych przykładów dobrego życia. Tak więc: "Tyś wszystko mądrze uczynił", aby przez to udzielić nam mądrości.

Odnośnie do trzeciego widać wyraźnie Jego wielką życzliwość względem nas, gdyż to, co Bóg stworzył z tak wielką mocą i mądrością, wszystko uczynił dla człowieka, jak mówi św. Augustyn. I dodaje jeszcze: "Ziemia jest pełna Twojej własności". Ziemią jest człowiek, ponieważ rządzi ziemią, do której wróci, ziemię uprawia, z ziemi żyje. I tę ziemię Bóg napełnił swoją własnością.

Bóg posiada to, co niebiańskie, ziemskie i boskie. I tym wszystkim "napełnił ziemię", to znaczy dał człowiekowi do użytku to, co znajduje się na ziemi: "Wszystko złożyłeś pod jego stopy". Dał mu to, co niebiańskie, to znaczy aniołów na usługi: "Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do posługi?" Cóż większego ma Bóg od swojego Syna? A napełnił człowieka Bogiem, kiedy "Słowo stało się ciałem". "Tak Bóg umiłował świat - to znaczy człowieka - że Syna swojego Jednorodzonego dał". Dlatego z całą pewnością można powiedzieć: "Ziemia jest pełna Twojej własności".