"Jeśli domu Pan nie zbuduje, na próżno trudzą się ci, którzy go wznoszą. Wy jesteście świątynią Boga i Duch Boży w was mieszka". O takim domu i takiej świątyni Boga, wypełnionej nauką Jego i dziełami, mieszkaniu godnym świętości Bożego serca, powiedział tenże sam prorok: "Święty jest Twój przybytek, godny podziwu w swej prawości". Świątynią Boga jest zatem świętość, prawość i skromność człowieka.

Dom ten może być wybudowany tylko przez Boga. Wzniesiony rękami ludzi nie ostoi się, nie utrzyma wspierany mądrością świata, nie ustrzegą go nasze próżne trudy i starania. Inaczej trzeba go budować, inaczej strzec: nie na grząskim terenie zakładać, na niestałym i osuwającym się piasku, ale na opoce proroków i Apostołów. Wznosić trzeba z żywych kamieni, oprzeć na kamieniu węgielnym i przez rozwijanie wzajemnej więzi budować na miarę człowieka doskonałego i na miarę Ciała Chrystusa; ozdabiać blaskiem i świetnością duchowych łask.

Dom ten wybudowany przez Boga, to jest według Jego nauki, nie upadnie. Dzięki zaś różnorodnemu budowaniu, którego wierzący dokonują w sobie samych, wyrośnie w wiele domów dla przyozdobienia i powiększenia błogosławieństwa owego miasta.

Na straży tego miasta od dawna czuwa już Pan; Abrahama strzeże w wędrówkach, ocala przeznaczonego na ofiarę Izaaka, Jakuba na służbie wzbogaca, wywyższa sprzedanego do Egiptu Józefa, umacnia Mojżesza przeciw faraonowi, wybiera Jozuego na wodza na wojnach, uwalnia Dawida od wszystkich niebezpieczeństw, Salomona obdarowuje mądrością, wspiera proroków, Eliasza zabiera, Elizeusza wybiera, Daniela żywi, młodzieńców w piecu ognistym ochładza i im towarzyszy, Józefa za pośrednictwem anioła poucza o swoim narodzeniu z Dziewicy, Maryję umacnia, Jana posyła jako swego poprzednika, Apostołów ustanawia, modli się do Ojca: "Ojcze święty, zachowaj ich w Twoim imieniu. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu". W końcu, po swej Męce, obiecuje nieustanną nad nimi opiekę: "Oto Ja jestem z wami aż do skończenia świata".

To błogosławione i święte miasto, które jest miastem Boga, powstałym ze zjednoczenia wielu i w każdym z nas, cieszy się ustawiczną opieką. Pan będzie je budował, by osiągnęło pełną doskonałość. U początków budowy nie jest jeszcze doskonałe, ale poprzez budowanie nabywa doskonałości.