Głowa i ciało tworzą razem całość, jednego całego człowieka. Podobnie i Syn Dziewicy stanowi wraz ze swoimi wybranymi jednego człowieka, jednego Syna Człowieczego. Cały i bez braku Chrystus, Głowa i ciało, jak mówi Pismo święte. Wszystkie członki razem wzięte tworzą jedno ciało, które ze swoją Głową stanowi jednego Syna Człowieczego; a On zjednoczony z Synem Bożym stanowi jednego Syna Bożego, a Ten razem z Bogiem jest jednym Bogiem.

Tak więc całe ciało jest ze swoją Głową Synem Człowieczym, Synem Bożym i Bogiem. Dlatego też mówi Chrystus: "Ojcze, chcę, aby jak Ty i Ja jesteśmy jedno, tak i oni stanowili jedno z Nami".

Te sławne słowa Pisma świętego głoszą, że nie ma ciała bez głowy ani głowy bez ciała, ani bez Boga Głowy i ciała, czyli - całego Chrystusa.

Wszystko więc z Bogiem jest jednym Bogiem: Syn Boży z Bogiem - przez naturę, Syn Człowieczy z Nim - przez osobę, Jego Ciało z Nim - przez sakramenty.

Przeto wierne i rozumne członki Chrystusa mogą się nazywać prawdziwie tym, czym jest On sam, czyli Synem Bożym i Bogiem. Lecz Jezus Chrystus jest tym z natury, a Jego członki przez współudział; On w pełni, członki przez uczestnictwo; On jest Synem Bożym przez zrodzenie, Jego członki zaś są synami przybranymi. Mówi bowiem Pismo: "Otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze!"

Przez swego Ducha Bóg "dał im moc, aby się stali dziećmi Bożymi", by każdy z osobna pouczony przez Tego, który jest "Pierworodnym między wielu braćmi", mógł mówić: "Ojcze nasz, któryś jest w niebie"; i gdzie indziej mówi: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego".

Syn Człowieczy, Ten, który jest naszą Głową, narodził się z łona Dziewicy za sprawą Ducha Świętego; z tego samego Ducha odradzamy się w wodach chrztu jako synowie Boga i ciało Chrystusa. On narodził się bez jakiegokolwiek grzechu, my odradzamy się przez odpuszczenie grzechów.

Chrystus jest sprawiedliwym sam z siebie, a zarazem dającym sprawiedliwość samemu sobie. Jest jedynym Zbawicielem i jedynym zbawionym. On w swoim ciele poniósł na drzewo krzyża grzechy, z których obmył swoje mistyczne ciało w wodzie chrzcielnej. On zbawia przez drzewo i wodę, jako Baranek Boży gładzi grzechy świata, które wziął na siebie. On jest kapłanem i ofiarą, On jest Bogiem, który sobie samemu złożył w ofierze siebie i który przez siebie samego pojednał siebie z sobą, podobnie jak z Ojcem i Duchem Świętym.