Rozważcie, co mówi apostoł Paweł, mianowicie, że Bóg ustanowił w Kościele apostołów, proroków i nauczycieli, a przekonacie się, że i wasze posługiwanie zostało wam powierzone właśnie przez Boga. Świadectwo o tym daje wam ten sam Święty, kiedy mówi, że różne są posługiwania i różne są działania, a ten sam Duch Święty objawia się w poszczególnych tego rodzaju darach dla dobra wspólnego, to jest dla dobra Kościoła.

Nie powinniście więc mieć wątpliwości, że przekazana wam taka łaska, mianowicie wezwanie do kształcenia chłopców, głoszenia im Ewangelii, wychowywania ich w duchu religijnym, jest wielkim darem Boga, który was powołał do tego świętego urzędu.

Niech chłopcy, którzy są powierzeni waszej trosce, widzą w całym waszym nauczaniu, że jesteście sługami Bożymi, którzy wykonują zlecony im urząd w nieobłudnej miłości i prawdziwej troskliwości. Ponadto z waszym urzędem powinna was łączyć nie tylko świadomość, że jesteście sługami Boga, ale także Jezusa Chrystusa i Kościoła.

Mówi o tym św. Paweł, przypominając, że sługami Chrystusa są wszyscy, którzy głoszą Ewangelię i którzy list dyktowany przez Chrystusa piszą nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, ale na tablicach cielesnych, którymi są serca chłopców. Dlatego niech miłość Boża przynagla was, bo Jezus Chrystusa umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, żyli nie dla siebie, ale dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał. Wasi więc uczniowie, powodowani waszą pilnością i troskliwością, niech to odczuwają, że przez was przemawia niejako Bóg, ponieważ spełniacie posłannictwo w imieniu Chrystusa.

Trzeba ponadto, abyście pokazali Kościołowi, jaką pałacie względem niego miłością, i dostarczyli mu dowodów waszej troskliwości. Albowiem trudzicie się z powodu Kościoła, który jest Ciałem Jezusa Chrystusa. Waszą więc gorliwością pokażcie, że ukochaliście tych, których wam powierzył Chrystus, tak jak On ukochał Kościół.

Dokładajcie starań, aby chłopcy naprawdę weszli w strukturę tej świątyni i do tego zdążali, aby kiedyś mogli godnie stanąć przed trybunałem Jezusa Chrystusa, pełni chwały, nie mający zmazy ani zmarszczki, czy też czegoś podobnego. W czasach ostatecznych niech okaże się, że obfitują oni w łaskę Bożą, którą obdarzył ich Bóg, udzielający im pomocy w nauce, a wam w ich nauczaniu i wychowywaniu, aby dostąpili dziedzictwa w królestwie Boga i Jezusa Chrystusa, naszego Pana.