Pieśń (1 Sm 2, 1-10)
Bóg radością pokornych
Pan strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych i głodnych nasycił dobrami (Łk 1, 52-53)
Moje serce raduje się w Panu, *
dzięki Niemu moc moja wzrasta.
Szeroko otwarłam usta przeciw moim wrogom, *
bo cieszyć się mogę Twoją pomocą.
Nikt nie jest tak święty jak Ty, Panie,
poza Tobą bowiem nie ma nikogo, *
prócz naszego Boga nie ma innej ostoi.
Nie powtarzajcie słów pełnych pychy, *
niech mowa harda z ust waszych nie wychodzi,
Gdyż Pan jest Bogiem wszechwiedzącym *
i On ocenia uczynki.
Łuk potężnych się łamie, *
a mocą przepasują się słabi.
Syci za chleb się najmują, *
głodni zaś odpoczywają.
Niepłodna rodzi siedmioro, *
a matka wielu dzieci usycha.
Pan daje śmierć i życie, *
wtrąca do Otchłani i z niej wyprowadza.
Pan czyni ubogim lub bogatym, *
poniża i wywyższa.
Biedaka z prochu podnosi, *
z błota dźwiga nędzarza,
By go wśród książąt posadzić *
i dać mu tron chwały.
Fundamenty ziemi należą do Pana *
i na nich świat On położył.
On strzeże kroków swoich wiernych,
grzesznicy zaś zginą w ciemnościach, *
bo nie własną siłą człowiek zwycięża.
Pan wniwecz opornych obraca *
i przeciw nim grzmi na niebiosach.
Pan sądzi krańce ziemi,
króla obdarza potęgą *
i wywyższa moc swego pomazańca.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
|
|
|