Pieśń (Jr 31, 10-14)
Szczęście wyzwolonego ludu
Szczęście wyzwolonego ludu
Jezus miał umrzeć, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno (J 11, 51. 52)
Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego, *
głoście je na wyspach odległych i mówcie:
"Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie nad nim czuwał jak pasterz nad swym stadem".
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z ręki silniejszych od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu †
i rozradują się błogosławieństwem Pana: *
zbożem, winem, oliwą, owcami i wołami.
Ich życie stanie się podobne do zroszonego ogrodu *
i już nigdy więcej sił im nie zabraknie.
Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu, *
a młodzieńcy i starcy cieszyć się będą.
Smutek ich bowiem w radość zamienię, *
pocieszę i rozweselę po ich troskach.
Tłuszczem z ofiar obficie obdarzę kapłanów, *
i błogosławieństwem mój lud się nasyci.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
| Tekst: | Jr 31, 10-14 |
| Tytuł: | Szczęście wyzwolonego ludu |
| Incipit: | Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego | Strony: | LG tom I, wydanie I (Pallottinum 1982), s. 641 LG tom I, wydanie II (Pallottinum 2006), s. 641 LG tom II (Pallottinum 1984), s. 899 LG tom III (Pallottinum 1987), s. 632, 1661 LG tom IV (Pallottinum 1988), s. 588 LG tom dodatkowy (tzw. wakacyjny; Pallottinum 2002), s. 644 LG, wydanie skrócone (Pallottinum 1991), s. 789 |