"Jestem z nim w utrapieniu", mówi Bóg; a ja będę szukał czego innego, a nie utrapienia? "Dobrze mi jest być blisko Boga", i nie tylko to, ale i "w Panu mieć swoją nadzieję", bo mówi: "wyzwolę go i obdarzę sławą".

"Jestem z nim w utrapieniu". "Znajduję radość przy synach ludzkich", powiada. Emmanuel "Bóg z nami". Zstąpił, aby być blisko tych, którzy są udręczeni w sercu, aby być z nami w naszym utrapieniu. Nadejdzie dzień, kiedy "zostaniemy porwani na obłoki naprzeciw Pana i w ten sposób zawsze będziemy z Panem". Tak będzie, jeżeli będziemy się starać mieć Go z nami, aby był towarzyszem drogi, On, który kiedyś zwróci nam ojczyznę, owszem, który wtedy będzie ojczyzną, a teraz jest drogą.

Wolę, Panie, żyć w utrapieniu, bylebyś Ty sam był ze mną, niż królować bez Ciebie, ucztować i doznawać chwały bez Ciebie. Wolę, Panie, obejmować Ciebie w doświadczeniu, mieć Ciebie ze sobą w piecu, niż być bez Ciebie nawet w niebie. "Cóż bowiem mam w niebie albo czego pragnąłem od Ciebie na ziemi?" "Ogień sprawdza złoto, a ludzi sprawiedliwych utrapienie". Tam, tam jesteś z nimi, Panie; tam stoisz w pośrodku zgromadzonych w Twoim imieniu, tak jak kiedyś z trzema młodzieńcami.

Czemu lękamy się, czemu zwlekamy, czemu unikamy tego pieca? Sroży się ogień, ale Pan jest z nami w utrapieniu. "Jeśli Bóg z nami, kto przeciw nam?" Tak więc, jeśli On wybawia, któż mógłby nas porwać z Jego ręki? W końcu jeśli On kogoś obdarza chwałą, to któż inny go zniesławi? Jeśli On wywyższa, któż mógłby upokorzyć?

"Nasycę go długim życiem". Jakby jaśniej mówił: Wiem, czego pożąda, wiem, czego pragnie, wiem, co jest mu miłe. Nie jest mu miłe złoto i srebro ani przyjemności, ani ciekawość, ani jakaś godność ziemska. Wszystko uważa za stratę, wszystkim pogardza i uważa za śmieci. Wyniszczył zupełnie samego siebie i nie chce się zajmować tym, co jak wie, nie może go nasycić. Dobrze wie, na czyj obraz został stworzony, do jak wielkich rzeczy jest zdolny, nie ścierpi wzrostu w rzeczach małych, z utratą rzeczy wielkich.

Przeto "nasycę go długim życiem", tego, którego może orzeźwić tylko światłość prawdziwa i napełnić tylko światłość wieczna; owa długotrwałość nie ma kresu, owa jasność nie ma zachodu, a to nasycenie nie zna przesytu.