Imię Jezus jest chwałą kaznodziejów. Ono sprawia, iż chwalebnym się staje zarówno słuchanie, jak i głoszenie Bożego słowa. Skąd bowiem, jeśli nie dzięki głoszeniu Jezusa rozprzestrzenia się po całym świecie tak szybkie i jasne światło wiary? Czyż blaskiem i wonnością tego Imienia i nas samych nie pociągnął Bóg do swego przedziwnego światła? Słusznie przeto może Apostoł powiedzieć do tych, którzy w tym świetle zobaczyli swoje światło: "Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jako dzieci światłości".

Trzeba nam zatem głosić to Imię, aby świeciło, a nie pozostawało w ukryciu. Nie może być jednak głoszone zbrukanym sercem i nieczystymi wargami. W wybranym naczyniu przechowywać je należy i stamtąd wydobywać.

Dlatego mówi Pan o Apostole: "Jest on dla Mnie naczyniem wybranym, aby ponieść me Imię do narodów, przed królów i synów Izraela". "Naczynie wybrane" - powiada - w którym znajduje się wyborny napój do sprzedania, aby mieniąc się i jaśniejąc w drogocennych naczyniach, tym bardziej zachęcał do picia: "aby ponieść - dodaje - moje Imię".

Albowiem jak po zapaleniu ognia w celu oczyszczenia pól giną suche i bezużyteczne chwasty oraz ciernie, jak po rozproszeniu ciemności promieniami wschodzącego słońca kryją się złodzieje, nocne włóczęgi i włamywacze, tak też kiedy Paweł głosił narodom słowo, wówczas jakby na odgłos wielkiego grzmotu, jakby wskutek gwałtownego ognia, jakby przy wschodzącym słońcu ginęła niewiara, rozpraszał się błąd, jaśniała prawda z taką łatwością, z jaką wosk topnieje pod wpływem silnego ognia.

Tak więc niósł on wszędzie Imię Jezusa w słowach, w listach, poprzez cuda i przykład życia. "Ustawicznie" wychwalał Imię Jezusa "śpiewając hymny z uwielbieniem".

Ponadto niósł Apostoł to Imię jak światło "do pogan, królów i synów Izraela", oświecając wszystkie narody, i wołał wszędzie: "Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy uczciwie jak w jasny dzień". Wszystkim wskazywał zapaloną i jaśniejącą na świeczniku pochodnię, głosząc na każdym miejscu "Jezusa, i to ukrzyżowanego".

Dlatego Kościół, Oblubienica Chrystusa, wsparta świadectwem Apostoła raduje się wraz z Prorokiem, wołając: "Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości i dotąd to znaczy zawsze - głoszę Twe cuda". Do tego zachęca nas również Prorok w słowach: "Śpiewajcie Panu i błogosławcie Jego Imieniu, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie", to jest Jezusa Zbawiciela.