|
|
Die 6 augustii
IN TRANSFIGURATIONE DOMINI
Festum
|
Officium lectionis
V. † Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Cæléstis formam glóriæ,
quam spes quærit Ecclésiæ,
in monte Christus índicat,
qui supra solem émicat.
2 Res memoránda sæculis:
tribus coram discípulis,
cum Elía, cum Móyse
grata promit elóquia.
3 Assístunt testes grátiæ,
legis vatúmque véterum;
de nube testimónium
sonat Patris ad Fílium.
4 Glorificáta fácie
Christus declárat hódie
quis honor sit credéntium
Deo pie fruéntium.
5 Visiónis mystérium
corda levat fidélium,
unde sollémni gáudio
clamat nostra devótio:
6 Pater, cum Unigénito
et Spíritu Paráclito
unus, nobis hanc glóriam
largíre per præséntiam. Amen.
Ant. 1
Mélior est dies una in átriis tuis super mília.
Psalmus 83
Desiderium templi Domini
Non habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus (Hebr 13, 14)
Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum. *
Concupíscit et déficit ánima mea in átria Dómini.
Cor meum et caro mea *
exsultavérunt in Deum vivum.
Etenim passer invénit sibi domum, †
et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos: *
altária tua, Dómine virtútum, rex meus et Deus meus.
Beáti qui hábitant in domo tua, *
in perpétuum laudábunt te.
Beátus vir cuius est auxílium abs te, *
ascensiónes in corde suo dispósuit.
Transeúntes per vallem sitiéntem in fontem ponent eam, *
étenim benedictiónibus véstiet eam plúvia matutína.
Ibunt de virtúte in virtútem, *
vidébitur Deus deórum in Sion.
Dómine Deus virtútum, exáudi oratiónem meam; *
áuribus pércipe, Deus Iacob.
Protéctor noster, áspice, Deus, *
et réspice in fáciem christi tui.
Quia mélior est dies una in átriis tuis super mília, †
elégi ad limen esse in domo Dei mei, *
magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.
Quia sol et scutum est Dóminus Deus, †
grátiam et glóriam dabit Dóminus; *
non privábit bonis eos qui ámbulant in innocéntia.
Dómine virtútum, *
beátus homo qui sperat in te.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Mélior est dies una in átriis tuis super mília.
Ant. 2
Lux orta est iusto, et rectis corde lætítia, allelúia.
Psalmus 96
Gloria Domini in iudicio
Hic psalmus salutem mundi significat et fidem omnium gentium in ipsum (S. Athanasius)
Dóminus regnávit, exsúltet terra, *
læténtur ínsulæ multæ.
Nubes et calígo in circúitu eius, *
iustítia et iudícium firmaméntum sedis eius.
Ignis ante ipsum præcédet, *
et inflammábit in circúitu inimícos eius.
Illustrárunt fúlgura eius orbem terræ: *
vidit et contrémuit terra.
Montes sicut cera fluxérunt a fácie Dómini, *
a fácie Dómini omnis terra.
Annuntiavérunt cæli iustítiam eius, *
et vidérunt omnes pópuli glóriam eius.
Confundántur omnes qui adórant sculptília, †
et qui gloriántur in simulácris suis. *
Adóráte eum omnes ángeli eius.
Audívit et lætáta est Sion, †
et exsultavérunt fíliæ Iudæ *
propter iudícia tua, Dómine.
Quóniam tu Dóminus, Altíssimus super omnem terram, *
nimis exaltátus es super omnes deos.
Qui dilígitis Dóminum, odíte malum; †
custódit ipse ánimas sanctórum suórum, *
de manu peccatóris liberábit eos.
Lux orta est iusto, *
et rectis corde lætítia.
Lætámini, iusti, in Dómino, *
et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Lux orta est iusto, et rectis corde lætítia, allelúia.
Ant. 3
Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte ad montem sanctum eius.
Psalmus 98
Sanctus Dominus Deus noster
Tu es super cherubim, qui malum statum terrœ commutasti, cum ad nostram similitudinem factus es (S. Athanasius)
Dóminus regnávit, commoveántur pópuli; *
sedet super chérubim, moveátur terra.
Dóminus in Sion magnus, *
et excélsus super omnes pópulos.
Confiteántur nómini tuo magno et terríbili, *
quóniam sanctum est.
Rex potens iudícium díligit; †
tu statuísti quæ recta sunt, *
iudícium et iustítiam in Iacob tu fecísti.
Exaltáte Dóminum Deum nostrum, †
et adoráte ad scabéllum pedum eius, *
quóniam sanctus est.
Móyses et Aaron in sacerdótibus eius, *
et Sámuel inter eos qui ínvocant nomen eius.
Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos, *
in colúmna nubis loquebátur ad eos.
Custodiébant testimónia eius *
et præcéptum quod dedit illis.
Dómine Deus noster, tu exaudiébas eos; †
Deus, tu propítius fuísti eis, *
ulcíscens autem adinventiónes eórum.
Exaltáte Dóminum Deum nostrum, †
et adoráte ad montem sanctum eius, *
quóniam sanctus Dóminus Deus noster.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte ad montem sanctum eius.
V.
In colúmna nubis loquebátur ad eos.
R.
Custodiébant testimónia eius.
|
|
De Epístola secúnda beáti Pauli apóstoli ad Corínthios
|
3, 7 - 4, 6
|
Gloria novi fœderis a Chrisio diffusa
Fratres: Si ministrátio mortis lítteris deformáta in lapídibus fuit in glória, ita ut non possent inténdere fílii Israel in fáciem Móysi propter glóriam vultus eius quæ evacuátur, quómodo non magis ministrátio Spíritus erit in glória? Nam si ministrátio damnatiónis glória est, multo magis abúndat ministérium iustítiæ in glória. Nam nec glorificátum est quod cláruit in hac parte propter excelléntem glóriam. Si enim quod evacuátur per glóriam est, multo magis quod manet in glória est.
Habéntes ígitur talem spem, multa fidúcia útimur; et non sicut Móyses ponébat velámen super fáciem suam, ut non inténderent fílii Israel in fáciem eius, quod evacuátur; sed obtúsi sunt sensus eórum. Usque in hodiérnum enim diem idípsum velámen in lectióne véteris testaménti manet non revelátum, quóniam in Christo evacuátur. Sed usque in hodiérnum diem cum légitur Móyses, velámen pósitum est super cor eórum; cum autem convérsus fúerit ad Dóminum, auferétur velámen. Dóminus autem spíritus est: ubi autem spíritus Dómini, ibi libértas. Nos vero omnes reveláta fácie glóriam Dómini speculántes, in eándem imáginem transformámur a claritáte in claritátem, tamquam a Dómini Spíritu.
Ideo habéntes administratiónem iuxta quod misericórdiam consecúti sumus, non defícimus, sed abdicámus occúlta dedécoris, non ambulántes in astútia, neque adulterántes verbum Dei, sed in manifestatióne veritátis commendántes nosmetípsos ad omnem consciéntiam hóminum coram Deo. Quod si étiam opértum est Evangélium nostrum, in iis qui péreunt est opértum, in quibus Deus huius sæculi excæcávit mentes infidélium, ut non fúlgeat illis illuminátio Evangélii glóriæ Christi, qui est imágo Dei.
Non enim nosmetípsos prædicámus, sed Iesum Christum Dóminum nostrum; nos autem servos vestros per Iesum. Quóniam Deus qui dixit de ténebris lucem splendéscere, ipse illúxit in córdibus nostris ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei in fácie Christi Iesu.
|
|
|
1 Io 3, 1. 2
|
R.
Vidéte qualem caritátem dedit nobis Pater, * Ut fílii Dei nominémur et simus.
V.
Scitis quóniam, cum apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum sícuti est. R. Ut fílii Dei nominémur et simus.
Ex Sermóne Anastásii Sinaítæ epíscopi in die Transfiguratiónis Dómini
(Nn. 6-10: Melanges d'archeologie
et d'histoire 67 [1955] 241-244)
Bonum est nos hic esse
Mystérium hoc manifestávit Iesus discípulis suis in monte Thabor. Postquam enim inter eos ámbulans sermónes de regno deque suo áltero in glória advéntu díxerat, ut, qui fortásse non satis certi erant de iis quæ circa regnum nuntiáverat, firmíssime tandem in cordis íntimis convinceréntur, utque étiam ex præséntibus futúra créderent, divínam manifestatiónem in monte Thabor mirabíliter exhíbuit tamquam præfiguratívam imáginem regni cælórum. Ita prorsus ac si díceret: "Ne témporis intervállum incredulitátem in vobis gignat, statim, in præsénti, amen dico vobis, sunt quidam de hic stántibus, qui non gustábunt mortem, donec vídeant Fílium hóminis veniéntem in glória Patris sui".
Osténdens autem Evangelísta poténtiam Christi cum ipsíus voluntáte conveníre, addit: Et post dies sex assúmit Iesus Petrum et Iacóbum et Ioánnem, et ducit illos in montem excélsum seórsum. Et transfigurátus est ante eos, et resplénduit fácies eius sicut sol, vestiménta autem eius facta sunt sicut nix. Et ecce apparuérunt Móyses et Elías cum eo loquéntes.
Hæc sunt præséntis sollemnitátis mirácula, hoc est nobis salutáre mystérium quod in monte nunc est adimplétum; simul enim nos modo cóngregat et mors et festívitas Christi. Ut ígitur íntima ineffabílium horum sacrorúmque mysteriórum una cum eléctis inter discípulos a Deo inspirátos penetrémus, vocem divínam sacrámque audiámus, quæ ex alto, e vértice montis nos instánter cónvocat.
Illuc nos opórtet festináre - audénter dico - sicut Iesus, qui hic in cælis dux noster est ac præcúrsor, quocum fulgébimus óculis spiritálibus, lineaméntis quodam modo ánimæ nostræ renováti, ad eius conformáti imáginem, ac sicut ipse sine intermissióne transfiguráti divinæque natúræ facti consórtes et ad superióra paráti.
Illuc currámus, animósi ac lætántes, et intrémus in íntimam nubem, facti tamquam Móyses et Elías, vel Iacóbus et Ioánnes. Esto sicut Petrus, in divínam visiónem et apparitiónem raptus, pulchra hac Transfiguratióne transfigurátus, elátus e mundo, abstráctus a terra; relínque carnem, désere creatiónem et convértere ad Creatórem, cui Petrus a se abréptus: Dómine, inquit, bonum est nos hic esse.
Equidem, Petre, vere bonum est nos hic esse cum Iesu atque hic in sæcula mánere. Quid felícius, quid áltius, quid est præstántius quam esse cum Deo, ipsi conformári, in luce inveníri? Ceríe unusquísque nostrum, cum Deum in se hábeat et sit in divínam eius imáginem transfigurátus, cum lætítia exclámet: Bonum est nos hic esse, ubi ómnia sunt lúcida, ubi gáudium est et beatitúdo et iucúnditas, ubi ómnia in corde tranquílla sunt et seréna et dúlcia, ubi (Christus) Deus conspícitur; ubi mansiónem ipse cum Patre facit et advéniens ait: Hódie salus dómui huic facta est; ubi cum Christo thesáuri exstant et cumulántur bonórum æternórum; ubi primítiæ et imágines futurórum sæculórum velut in spéculo describúntur.
|
|
|
Mt 17, 2. 3; cf. Lc 9, 32. 34
|
R.
Spléndida facta est ut sol fácies Iesu; * Et vidéntes discípuli maiestátem eius, admirántes timuérunt valde.
V.
Et apparuérunt illis Móyses et Elías cum eo loquéntes. R. Et vidéntes discípuli maiestátem eius, admirántes timuérunt valde.
Te Deum laudámus: *
te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem, *
omnis terra venerátur.
Tibi omnes ángeli, *
tibi cæli et univérsæ potestátes:
tibi chérubim et séraphim *
incessábili voce proclámant:
Sanctus, Sanctus, Sanctus *
Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra *
maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus *
Apostolórum chorus,
te prophetárum *
laudábilis númerus,
te mártyrum candidátus *
laudat exércitus.
Te per orbem terrárum *
sancta confitétur Ecclésia,
Patrem *
imménsæ maiestátis;
venerándum tuum verum *
et únicum Fílium;
Sanctum quoque *
Paráclitum Spíritum.
Tu rex glóriæ, *
Christe.
Tu Patris *
sempitérnus es Fílius.
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem, *
non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, *
aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, *
in glória Patris.
Iudex créderis *
esse ventúrus.
Te ergo quæsumus, tuis fámulis súbveni, *
quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum sanctis tuis *
in glória numerári.
Hæc ultima pars hymni ad libitum omitti potest:
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, *
et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, *
et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies *
benedícimus te;
et laudámus nomen tuum in sæculum, *
et in sæculum sæculi.
Dignáre, Dómine, die isto *
sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, *
miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, *
quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: *
non confúndar in ætérnum.
Orémus.
Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam mirabíliter præsignásti, concéde nobis fámulis tuis, ut, ipsíus dilécti Fílii tui vocem audiéntes, eiúsdem coherédes éffici mereámur.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.
Saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
|
|
