V. Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen.
1 Iesu, quadragenáriæ
dicátor abstinéntiæ,
qui ob salútem méntium
præcéperas ieiúnium,
2 Adésto nun Ecclésiæ,
adésto pæniténtiæ,
qua supplicámur cérnui
peccáta nostra dílui.
3 Tu retroácta crímina
tua remítte grátia
et a futúris ádhibe
custódiam mitíssime,
4 Ut, expiáti ánnuis
compunctiónis áctibus,
tendámus ad paschália
digne colénda gáudia.
5 Te rerum univérsitas,
clemens, adóret, Trínitas
et nos novi per véniam
novum canámus cánticum. Amen.
Ant. 1
Mirábilis facta est sciéntia tua super me, Dómine.
Psalmus 138, 1-18. 23-24
Dominus intuens omnia
Quis cognovit sensum Domini? Aut quis consiliarius eius fuit? (Rom 11, 34)
I
Dómine, scrutátus es et cognovísti me, *
tu cognovísti sessiónem meam et resurrectiónem meam.
Intellexísti cogitatiónes meas de longe, *
sémitam meam et accúbitum meum investigásti.
Et omnes vias meas perspexísti,
quia nondum est sermo in lingua mea, *
et ecce, Dómine, tu novísti ómnia.
A tergo et a fronte coartásti me, *
et posuísti super me manum tuam.
Mirábilis nimis facta est sciéntia tua super me; *
sublímis, et non attíngam eam.
Quo ibo a spíritu tuo, *
et quo a fácie tua fúgiam?
Si ascéndero in cælum, tu illic es; *
si descéndero in inférnum, ades.
Si súmpsero pennas auróræ *
et habitávero in extrémis maris,
étiam illuc manus tua dedúcet me, *
et tenébit me déxtera tua.
Si díxero: "Fórsitan ténebræ cómpriment me, *
et nox illuminátio erit circa me",
étiam ténebræ non obscurabúntur a te,
et nox sicut dies illuminábit; *
sicut ténebræ eius ita et lumen eius.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Mirábilis facta est sciéntia tua super me, Dómine.
Ant. 2
Ego Dóminus scrutans cor et probans renes, qui do unicuíque secúndum viam suam.
II
Quia tu formásti renes meos, *
contexuísti me in útero matris meæ.
Confitébor tibi, quia mirabíliter plasmátus sum;
mirabília ópera tua, *
et ánima mea cognóscit nimis.
Non sunt abscóndita ossa mea a te,
cum factus sum in occúlto, *
et intéxtus in inferióribus terræ.
Imperféctum adhuc me vidérunt óculi tui,
et in libro tuo scripti erant omnes dies, *
ficti erant, et nullus adhuc erat ex eis.
Mihi autem nimis pretiósæ cogitatiónes tuæ, Deus; *
nimis gravis summa eárum.
Si dinumerábo eas, super arénam multiplicabúntur; *
si ad finem pervéniam, adhuc sum tecum.
Scrutáre me, Deus, et scito cor meum; *
proba me, et cognósce sémitas meas:
et vide, si via vanitátis in me est, *
et deduc me in via ætérna.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Ego Dóminus scrutans cor et probans renes, qui do unicuíque secúndum viam suam.
Ant. 3
In ipso cóndita sunt univérsa, et ómnia in ipso constant.
Canticum (Col 1, 12-20)
Christus primogenitus omnis creaturæ
et primogenitus ex mortuis
Grátias agámus Deo Patri, *
qui dignos nos fecit in partem sortis sanctórum in lúmine,
qui erípuit nos de potestáte tenebrárum *
et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ,
in quo habémus redemptiónem per sánguinem eius, *
remissiónem peccatórum.
Qui est imágo Dei invisíbilis, *
primogénitus omnis creatúræ;
quóniam in ipso cóndita sunt univérsa
in cælis et in terra, *
visibília et invisibília,
sive throni sive dominatiónes *
sive principátus sive potestátes:
ómnia per ipsum et in ipso creáta sunt,
et ipse est ante omnes, *
et ómnia in ipso constant.
Et ipse est caput córporis Ecclésiæ
qui est princípium, primogénitus ex mórtuis, *
ut sit in ómnibus ipse primátum tenens;
quia in ipso complácuit omnem plenitúdinem inhabitáre, *
et per eum reconciliáre ómnia in ipsum,
pacíficans per sánguinem crucis eius *
sive quæ in terris sive quæ in cælis sunt.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
In ipso cóndita sunt univérsa, et ómnia in ipso constant.