Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Sacris sollémniis iuncta sint gáudia,
et ex præcórdiis sonent præcónia;
recédant vétera, nova sint ómnia,
corda, voces et ópera.
2 Noctis recólitur cena novíssima,
qua Christus créditur agnum et ázyma
dedísse frátribus iuxta legítima
priscis indúlta pátribus.
3 Dedit fragílibus córporis férculum,
dedit et trístibus sánguinis póculum,
dicens: "Accípite quod trado vásculum;
omnes ex eo bíbite".
4 Sic sacrifícium istud instítuit,
cuius offícium commítti vóluit
solis presbýteris, quibus sic cóngruit,
ut sumant et dent céteris.
5 Panis angélicus fit panis hóminum;
dat panis cælicus figúris términum.
O res mirábilis: mandúcat Dóminum
servus pauper et húmilis.
6 Te, trina Déitas únaque, póscimus;
sic nos tu vísitas sicut te cólimus:
per tuas sémitas duc nos quo téndimus
ad lucem quam inhábitas. Amen.
Ant. 1
Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, veníte ad núptias, allelúia.
Psalmus 22
Pastor bonus
Agnus pascet illos et deducet eos ad vitæ fontes aquarum (Ap 7, 17)
Dóminus pascit me, et nihil mihi déerit: *
in páscuis viréntibus me collocávit,
super aquas quiétis edúxit me, *
ánimam meam refécit.
Dedúxit me super sémitas iustítiæ *
propter nomen suum.
Nam et si ambulávero in valle umbræ mortis, non timébo mala, *
quóniam tu mecum es.
Virga tua et báculus tuus *
ipsa me consoláta sunt.
Parásti in conspéctu meo mensam *
advérsus eos qui tríbulant me;
impinguásti in óleo caput meum, *
et calix meus redúndat.
Etenim benígnitas et misericórdia subsequéntur me *
ómnibus diébus vitæ meæ,
et inhabitábo in domo Dómini *
in longitúdinem diérum.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, veníte ad núptias, allelúia.
Ant. 2
Si quis sitit, véniat ad me et bibat fontem ætérnum.
Psalmus 41
Desiderium Domini et templi eius
Qui sitit, veniat; et qui vult, accipiat aquam vitæ (Ap 22, 17)
Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum, *
ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
Sitívit ánima mea ad Deum, Deum vivum: *
quando véniam et apparébo ante fáciem Dei?
Fuérunt mihi lácrimæ meæ panis die ac nocte, *
dum dícitur mihi cotídie: "Ubi est Deus tuus?"
Hæc recordátus sum et effúdi in me ánimam meam; *
quóniam transíbam in locum tabernáculi admirábilis usque ad domum Dei,
in voce exsultatiónis et confessiónis, *
multitúdinis festa celebrántis.
Quare tristis es, ánima mea, *
et quare conturbáris in me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *
salutáre vultus mei et Deus meus.
In meípso ánima mea contristáta est; †
proptérea memor ero tui *
de terra Iordánis et Hermóniim, de monte Módico.
Abýssus abýssum ínvocat in voce cataractárum tuárum; *
omnes gúrgites tui et fluctus tui super me transiérunt.
In die mandávit Dóminus misericórdiam suam, †
et nocte cánticum eius apud me est: *
orátio ad Deum vitæ meæ.
Dicam Deo: "Suscéptor meus es; †
quare oblítus es mei? *
et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?"
Dum confringúntur ossa mea, †
exprobravérunt mihi qui tríbulant me, *
dum dicunt mihi cotídie: "Ubi est Deus tuus?"
Quare tristis es, ánima mea, *
et quare conturbáris in me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi, *
salutáre vultus mei et Deus meus.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Si quis sitit, véniat ad me et bibat fontem ætérnum.
Ant. 3
Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, et de petra melle saturávit nos.
Psalmus 80
Sollemnis renovatio fœderis
Videte, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum incredulitatis (Hebr 3, 12)
Exsultáte Deo adiutóri nostro, *
iubiláte Deo Iacob.
Súmite psalmum et date týmpanum, *
psaltérium iucúndum cum cíthara.
Bucináte in neoménia tuba, *
in die plenæ lunæ, in sollemnitáte nostra.
Quia præcéptum in Israel est, *
et iudícium Deo Iacob.
Testimónium in Ioseph pósuit illud, †
cum exíret de terra Ægýpti; *
sermónem quem non nóveram, audívi.
Divérti ab onéribus dorsum eius, *
manus eius a cóphino recessérunt.
In tribulatióne invocásti me et liberávi te, †
exaudívi te in abscóndito tempestátis, *
probávi te apud aquam Meríba.
Audi, pópulus meus, et contestábor te, *
Israel, útinam áudias me.
Non erit in te deus aliénus *
neque adorábis deum extráneum.
Ego enim sum Dóminus Deus tuus, †
qui edúxi te de terra Ægýpti; *
diláta os tuum, et implébo illud.
Et non audívit pópulus meus vocem meam, *
et Israel non inténdit mihi.
Et dimísi eos secúndum durítiam cordis eórum, *
ibunt in adinventiónibus suis.
Si pópulus meus audísset me, *
Israel si in viis meis ambulásset,
in brevi inimícos eórum humiliássem, *
et super tribulántes eos misíssem manum meam.
Inimíci Dómini blandiréntur ei, *
et esset sors eórum in sæcula;
et cibárem eos ex ádipe fruménti, *
et de petra melle saturárem eos.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, et de petra melle saturávit nos.
V.
Sapiéntia ædificávit sibi domum, allelúia.
R.
Míscuit vinum et pósuit mensam, allelúia.
