Wychwalać Cię będę, Panie, Królu, i wysławiać Ciebie, Boga, Zbawiciela mego. Wychwalam imię Twoje, bo stałeś się dla mnie podporą i wspomożycielem. Wybawiłeś moje ciało od zguby, od sidła oszczerczego języka i od warg uprawiających kłamstwo; a wobec przeciwników stałeś się wspomożycielem i wybawiłeś mnie, według wielkości łaski Twej i Twego imienia, od pokąsania przez tych, co są gotowi mnie połknąć, z rąk dybiących na moje życie, z wielu utrapień, jakich doznałem, od duszącego żaru, który mnie otacza, i ze środka ognia, który nie ja rozpaliłem, z głębi wnętrzności Otchłani, od języka nieczystego i od kłamliwego słowa. Do króla dotarło oszczerstwo przewrotnego języka, dusza moja aż do śmierci się przybliżyła, a życie moje było blisko Otchłani na dole.

Ze wszystkich stron otoczyli mnie i nie znalazłem wspomożyciela, rozglądałem się za ludzką pomocą, ale nie nadeszła. Wówczas wspomniałem na łaskę Twą, Panie, i na Twoje odwieczne działanie – że wybawiasz tych, którzy cierpliwie czekają na Ciebie, i wyzwalasz ich z rąk wrogów.

Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby także wraz z Nim wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: «Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce na rzeź przeznaczone».

Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co jest wysoko, ani co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy,

Ciebie wychwala Męczenników zastęp świetlany.

«Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; „i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy”.

Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je».

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.

Ty w męczeństwie świętej Barbary ukazałeś cuda swojej łaski, * ona bowiem naśladując Chrystusa przelała krew ku Twojej chwale. * Ty sprawiasz, że moc w słabości się doskonali * i umacniasz słabych ludzi do złożenia świadectwa wierze, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Dlatego łącząc się z Aniołami w niebie, * wielbimy Ciebie na ziemi, razem z nimi wołając...

Można użyć formuły błogosławieństwa o męczennikach - nr 19.

K. Pan z wami.

W. I z duchem Twoim.

D. Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

K. Niech za wstawiennictwem świętego męczennika Szczepana Bóg was błogosławi * i zachowa od zła wszelkiego.

W. Amen.

K. Niech Bóg sprawi, abyście trwali w katolickiej wierze * i mężnie ją wyznawali przed ludźmi.

W. Amen.

K. Niech wam da wieczną radość ze Świętymi, * których śmierć była cenna w Jego oczach.

W. Amen.

K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, † i Duch Święty.

W. Amen.