Róża Eluvathingal urodziła się 7 października 1877 r. w Katturze, w indyjskim stanie Kerala. Pod wpływem pobożnej matki od wczesnych lat chciała zostać świętą. Za wzór obrała swoją patronkę, św. Różę z Limy. W wieku 12 lat została aspirantką w Zgromadzeniu Sióstr Matki Karmelu, założonym w 1866 r. w stanie Kerala przez włoskiego misjonarza o. Leopolda Beccara, karmelitę bosego. Jest to zgromadzenie zakonne obrządku syromalabarskiego. Przyjęła imię zakonne Eufrazja od Najświętszego Serca Jezusa. Pragnęła żyć w ukryciu. Posługi wyznaczane jej przez zgromadzenie przyjmowała zawsze z pokorą i w duchu posłuszeństwa.
W maju 1900 r. złożyła śluby wieczyste w klasztorze w Ollur (Indie), gdzie spędziła 48 lat życia. W 1904 r. została mistrzynią nowicjatu, który prowadziła do 1913 r., kiedy została przełożoną. Nazywano ją "modlącą się matką" albo "chodzącym tabernakulum". Była wielką apostołką kultu Eucharystii i modlitwy różańcowej. Łączyła kontemplację z działaniem apostolskim. Spotykanym osobom okazywała czułą, matczyną troskę. Wielu ludzi prosiło ją o modlitwę, powierzając jej swoje troski i cierpienia. Wierzyli, że jej modlitwy są wysłuchiwane. Wiele modliła się także za zmarłych.
Bardzo kochała Kościół, w głębi serca przeżywała wszystkie jego bolączki i problemy. Czyniła pokutę w intencji osób, które zadawały ból Kościołowi. W modlitwie przed Najświętszym Sakramentem zawsze pamiętała o papieżu, biskupach, kapłanach i zakonnikach.
Zmarła w opinii świętości 29 sierpnia 1952 r. w Ollur, w wieku 74 lat. Została beatyfikowana 3 grudnia 2006 r. 4 kwietnia 2014 r. papież Franciszek podpisał dekret o uznaniu cudu za jej wstawiennictwem, a 23 listopada 2014 r. włączył ją na placu św. Piotra w Rzymie w poczet świętych.