Eugenia urodziła się 8 listopada 1867 r. w Crescenzago (Mediolan), w rodzinie Adelaidy i Józefa Picco, słynnego niewidomego od urodzenia muzyka z mediolańskiej La Scali. Jej matka często towarzyszyła mężowi w zagranicznych podróżach, pozostawiając dziecko u rodziców męża. W kilka lat po urodzeniu Eugenii ojciec porzucił rodzinę i wyjechał do Ameryki, a matka zamieszkała z innym mężczyzną. Eugenia spędzała swoje dzieciństwo i młodość w niereligijnym i zepsutym moralnie środowisku rodzinnym: początkowo pozostawała pod opieką babci, a później mieszkała z matką, zaznając wielu cierpień, zwłaszcza ze strony ojczyma.
W roku 1886 zaczęła uczęszczać do oratorium prowadzonego przez siostry urszulanki w Mediolanie i w tym środowisku bardzo szybko rozwijała swoje życie duchowe. 31 sierpnia 1887 r. wstąpiła do Zgromadzenia Małych Córek Najświętszych Serc Jezusa i Maryi w Parmie. Zgromadzenie to, założone przez ks. Augustyna Chieppi 22 lata wcześniej, niosło pomoc najuboższym. Tu właśnie Eugenia rozpoczęła drogę do świętości. Po odbyciu aspirantury i nowicjatu złożyła pierwsze śluby w roku 1891, a w 3 lata później profesję wieczystą. W latach 1905-1911 pełniła urząd mistrzyni nowicjatu, a następnie, aż do śmierci - przełożonej generalnej.
Ze szczególną troską wprowadzała w życie wszystkie reguły zgromadzenia, dbając o formację duchową i kulturalną poszczególnych sióstr. W czasie wojny, w latach 1915-1918, oddała do dyspozycji chorych wszystkie siostry.
Była osobą o głębokim życiu duchowym. Z Eucharystii czerpała apostolską miłość, która otwierała jej serce na każde cierpienie, ból, czyniąc ją matką wszystkich.
Zmarła w opinii świętości 7 września 1927 r. w Parmie. Beatyfikowana została przez św. Jana Pawła II w dniu 7 października 2001 roku.