Hiszpańska wojna domowa w latach 1936-1939 doprowadziła do śmierci ponad 10 tysięcy katolików, w tym wielu zakonników i kapłanów. Św. Jan Paweł II dokonał kilku zbiorowych beatyfikacji męczenników z tego okresu prześladowania Kościoła - po raz pierwszy 21 listopada 1999 roku, drugi raz - 11 marca 2001 roku. Procesy beatyfikacyjne tych osób udowodniły, że przyczyną ich aresztowania i skazania na śmierć bez sądu była wyłącznie ich przynależność do Kościoła katolickiego oraz działalność duszpasterska i religijna. Błogosławieni nie uczestniczyli w walkach politycznych. Zginęli z rąk prześladowców, którzy kierowali się nienawiścią do wiary i Kościoła. Wśród nich było dwunastu kapucynów. Poniżej przedstawiamy sylwetki niektórych z nich.

Aureliusz (Józef) Ampole Alcaide urodził się w Vinalesie 3 lutego 1896 r. Habit kapucyński przyjął w 1912 r. Studia filozoficzno-teologiczne odbywał w swojej prowincji zakonnej (walenckiej) i w Rzymie, gdzie w 1921 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1923 r. był profesorem i rektorem domu studiów swojej prowincji w Orihueli. Tam zastał go wybuch rewolucji. Jak inni zakonnicy, musiał opuścić klasztor. Udał się wówczas do rodzinnej Vinalesy. 28 sierpnia 1936 r. został aresztowany razem z trzynastoma katolikami i doprowadzony do wąwozu poza miastem. Wszystkich tam rozstrzelano. Umierali z okrzykiem: "Niech żyje Chrystus Król!"

Piotr (Aleksander) Max Ginestar pochodził z Benisy (prowincja Alicante). Urodził się 11 grudnia 1876 r. Habit przyjął w wieku 17 lat. Kapłanem został w roku 1900. Był potem kaznodzieją, duszpasterzem młodzieży i katechetą. Ostatni okres życia spędził w klasztorze w Massamagrell. Jak jego współbracia, musiał opuścić klasztor, gdy zaczęły się krwawe dla Kościoła rządy rewolucjonistów. Schronił się w domu swej siostry w Vergel. Wkrótce został rozpoznany i aresztowany. Zginął 26 sierpnia 1936 r. Przed śmiercią często powtarzał siostrze: "Jeśli przyjdą po mnie - jestem przygotowany".

Joachim (Józef) Ferrer Adell urodził się 23 kwietnia 1879 r. w Albocácer (prowincja Castellón). Z kapucynami poznał się bardzo wcześnie jako uczeń ich małego seminarium. Habit przywdział w 1896 r. Święcenia kapłańskie otrzymał siedem lat później. Przez kilkanaście lat pracował jako misjonarz w Kolumbii. Po powrocie do kraju kierował seminarium kapucyńskim w Massamagrell. Stał się też żarliwym apostołem Eucharystii, założył czasopismo "Życie eucharystyczne", upowszechniał codzienne adoracje, godziny święte, praktykę "czwartków eucharystycznych". Gdy wybuchło prześladowanie Kościoła, zatroszczył się najpierw o ukrycie seminarzystów. Potem sam schronił się w niedalekim Rafelbuñol. 30 sierpnia 1936 r. został tam aresztowany i po kilku godzinach rozstrzelany w Villafamés.

Jakub Mestre Iborra urodził się 10 kwietnia 1909 r. w Rafelbuñol jako siódmy z dziewięciorga dzieci. Wszyscy zginą za wiarę. Jakub przyjął habit kapucyński wkrótce po skończeniu 15 lat. Studia dopełnił w Rzymie i uzyskał doktorat z teologii na Uniwersytecie Gregoriańskim. Również w Rzymie otrzymał w 1932 r. święcenia kapłańskie. W swojej macierzystej prowincji został po powrocie z Włoch wicerektorem kapucyńskiego seminarium w Massamagrell. Gdy wybuchła rewolucja, a z nią prześladowanie Kościoła, zatroszczył się o bezpieczne ukrycie dla swoich seminarzystów. Potem sam schronił się w rodzinnej miejscowości, gdzie przez komitet rewolucyjny został zatrudniony jako pracownik budowlany. Kiedy dowiedział się o aresztowaniu 26 września 22 osób, a wśród nich ośmiu jego braci, udał się do rewolucjonistów prosić o ich uwolnienie, proponując w zamian siebie. Propozycji nie przyjęto, a jego samego dołączono do wcześniej uwięzionych. W nocy 29 września 1936 r. wszystkich, razem z ojcem Jakubem, wyprowadzono na cmentarz i zamordowano za to tylko, że byli katolikami.

Fidelis (Marian) Climent Sanchés urodził się 8 stycznia 1856 r. w Puzol. Gdy w 1880 r. wstępował do kapucynów, miał za sobą służbę wojskową i doświadczenia frontowe. Jako pokorny i rozmodlony brat zakonny wykonywał gorliwie różne obowiązki, które powierzali mu przełożeni w wielu klasztorach. W 1936 r. przebywał w klasztorze w Walencji. Po jego zlikwidowaniu przez rewolucjonistów udał się do krewnych w Puzol. 27 września 1936 r. przyszli po niego członkowie miejscowego komitetu i oświadczyli, że zabierają go do przytułku w Sagunto. Wywieźli go jednak poza tę miejscowość i rozstrzelali.

Bernard (Józef) Bieda Grau urodził się 23 lipca 1867 r. w Lugar Nuevo de Fenollet. Życie kapucyńskie pociągało go od młodości, ale habit przywdział dopiero w wieku 32 lat. Wcześniej pomagał rodzicom w pracy i czekał na powrót brata z Kuby, gdzie pełnił on służbę wojskową. U kapucynów był krawcem i kwestarzem w klasztorze w Orihueli. Ludzie, do których przybywał po kweście, urzeczeni byli jego pokorą i świętością. Gdy po wybuchu wojny domowej rewolucjoniści napadli na klasztor w Orihueli, udał się w rodzinne strony i zamieszkał u swojej siostry, starając się żyć po klasztornemu. Z wielką cierpliwością znosił prawie całkowitą utratę wzroku. Wkrótce przyszli po niego czerwoni. 4 września 1936 r. został zamordowany w okolicy Genovés koło Walencji.

Śmierć męczeńską w czasie wojny domowej w hiszpanii poniosło także pięć kapucynek: Maria Jezus (Wincencja) Masiá Ferragut, Maria Weronika (Joachima) Masiá Ferragut oraz Maria Felicyta Masiá Ferragut, a także Izabela (Elżbieta) Calduch Rovira i Maria Milagros Ortells Gimeno. Pierwsze trzy z nich należały do klasztoru w Agullént (w prowincji Walencji). Gdy w lipcu 1936 r. rewolucjoniści atakowali klasztory, postanowiły schronić się w domu rodzinnym, podobnie jak ich rodzona siostra, augustianka. Wspierane przez pobożną matkę, Teresę Ferragut Roig, prowadziły życie wypełnione pracą i modlitwą. 19 października 1936 r. zabrali je z domu milicjanci. Matka udała się razem z nimi. Przez tydzień trzymano je w prowizorycznym więzieniu. 25 października 1936 r. wywieziono je do miejscowości Alzira i rozstrzelano. Jako ostatnia zginęła matka, która zachęcała swe córki do wierności Panu Jezusowi, Oblubieńcowi.