Budowę kościoła katedralnego w Katowicach rozpoczęto dwa lata po erygowaniu diecezji katowickiej. 5 czerwca 1927 r., w uroczystość Trójcy Świętej, ówczesny biskup śląski Arkadiusz Lisiecki symbolicznie wbił pierwszą łopatę. Kamień węgielny wmurowano pięć lat później. Prezbiterium, które ukończono w 1938 r., długo służyło jako tymczasowy kościół. W czasie II wojny światowej budowy nie kontynuowano. Podjęto ją ponownie w maju 1946 r. Dzięki ogromnej pracy i wysiłkowi całej diecezji doprowadzono do konsekracji katedry, której dokonał 30 października 1955 roku biskup częstochowski Zdzisław Goliński. Dwa lata później przy nowej świątyni erygowano parafię. Do dziś trwają prace związane z wyposażaniem i upiększaniem wnętrza, które dostosowane zostało do wymogów liturgii posoborowej.
Patronem świątyni jest Chrystus, Król Wszechświata. Katedra katowicka jest prawdopodobnie drugim co do wielkości kościołem w Polsce. W jego wnętrzu może się jednocześnie zmieścić ok. 12 tysięcy osób. 20 czerwca 1983 r. modlił się w nim św. Jan Paweł II. Tutaj powiedział do zgromadzonych inwalidów pracy i osób głuchoniemych:

Cierpienie na to jest dane człowiekowi, ażeby Bóg szczególnie mógł w życiu ludzkim zwyciężyć. On sam. Ten Bóg, który stał się człowiekiem i umarł na krzyżu i zwyciężył przez krzyż. Zwycięża również przez każdy ludzki krzyż. Ja wam życzę, aby w życiu każdego z was zwyciężył Chrystus - ukrzyżowany Bóg. I życzę wam również, ażeby za cenę waszego zwycięstwa, waszego cierpienia - Bóg zwyciężał w innych... Bo my wszyscy jesteśmy połączeni tajemnicą świętych obcowania.

Diecezja katowicka została powołana do życia bullą papieża Piusa XI Vixdum Poloniae unitas z 28 października 1925 r. i została włączona do metropolii krakowskiej. Utworzono ją na terenie ówczesnego województwa śląskiego z dwóch różniących się geograficznie i historycznie części, które dotychczas podlegały biskupowi wrocławskiemu: z wikariatu cieszyńskiego, będącego dawniej pod zaborem austriackim, i z Górnego Śląska, który wcześniej należał do zaboru pruskiego. Nowo powstała diecezja liczyła 915 tys. wiernych.
W latach 1938-1940 do diecezji włączono tzw. Zaolzie. Diecezja była dwujęzyczna - znaczna część ludności była narodowości niemieckiej. Większość Niemców opuściła te tereny po II wojnie światowej.
Na terenie diecezji po wojnie rozwijał się przemysł, co powodowało gwałtowny napływ ludności. W 1988 r. diecezja liczyła 2,5 miliona wiernych.
W 1992 roku, kiedy św. Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus dokonał reformy granic diecezji i prowincji kościelnych w Polsce, terytorium diecezji katowickiej zostało uszczuplone. Obecnie archidiecezję katowicką (ok. 2,4 tys. km kw.) zamieszkuje ok. 1,5 miliona mieszkańców. Głównymi patronami archidiecezji katowickiej są Matka Boża Piekarska, Matka Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, oraz św. Barbara i św. Florian. Patronem metropolii katowickiej jest ponadto św. Jacek Odrowąż, a patronką Śląska jest św. Jadwiga Śląska. W 321 parafiach podzielonych na 33 dekanaty pracuje ok. 990 księży diecezjalnych i ok. 150 zakonnych.



Aktualnie katedra katowicka jest centrum metropolii katowickiej, w skład której wchodzą - obok archidiecezji katowickiej - także diecezja gliwicka i opolska. Administratorem archidiecezji na czas wakatu stolicy biskupiej jest obecnie biskup Marek Szkudło, biskup pomocniczy. Pomagają mu biskupi pomocniczy: Adam Wodarczyk i Grzegorz Olszowski, a także arcybiskupi seniorzy: Damian Zimoń i Wiktor Skworc.