Emmeran (Emmeram) urodził się w Poitiers około 605 r. W wieku 35 lat został biskupem rodzinnego miasta. Wkrótce wybrał się na ewangelizację odległej Panonii. Teodon IV, władca Bawarii, zatrzymał go jednak w Ratyzbonie. Jego działalność na tym terenie przyniosła wspaniałe owoce. Przerwało ją tragiczne wydarzenie. Oto Uta, córka księcia, uwiedziona została przez pewnego hrabicza, a potem, przerażona konsekwencjami, razem z hrabiczem wszystko wyznała biskupowi. Ten ostatni wziął wtedy winę na siebie, za co dosięgła go okrutna mściwość Lautberta, brata Uty. Emmeran zginął po wielu męczarniach w dniu 22 września 652 r. Tak przynajmniej około roku 772 twierdził jego biograf Aribon, biskup z Freisingen. Historycy przypuszczają, że w tym hagiograficznym opowiadaniu kryje się jakaś doza prawdy, rozwinięta dla uwypuklenia wielkoduszności Świętego. Czczony był dość powszechnie, także w średniowiecznej Polsce, dokąd jego kult dostał się z Czech.