Ignacy z Santhià (znany też jako Ignacy z Santa Agata) urodził się 5 czerwca 1681 r. Mając osiem lat, stracił ojca. Przygarnął go wówczas pewien kapłan. Potem przebywał w Vercelli i tam też studiował teologię. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1710 r. W sześć lat później wstąpił do kapucynów.
Długo pracował jako spowiednik. W 1731 r. mianowano go mistrzem nowicjatu. Gdy jeden z jego uczniów, który pracował na misjach w Kongo, stracił wzrok, uprosił sobie, aby schorzenie przeszło na niego. Znacznie później lekarze z Turynu zdołali go jednak wyleczyć. W czasie wojny sukcesyjnej (1740-1748) Ignacy był kapelanem wojskowym. Potem już stale przebywał w Turynie. Zasłynął z daru przepowiadania i czytania w sercach ludzkich. Długie godziny spędzał na klęczkach przed tabernakulum. Przewidział też dzień swej śmierci.
Zmarł 22 września 1770 r. Paweł VI beatyfikował go 17 kwietnia 1966 r., a św. Jan Paweł II kanonizował go 19 maja 2002 r.