Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Quæ omnia omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Magnis prophétæ vócibus
veníre Christum núntiant,
lætæ salútis prævia,
qua nos redémit, grátia.
2 Hinc mane nostrum prómicat
et corda læta exæstuant,
cum vox fidélis pérsonat
prænuntiátrix glóriæ.
3 Advéntus hic primus fuit,
puníre quo non sæculum
venit, sed ulcus térgere,
salvándo quod períerat.
4 At nos secúndus præmonet
adésse Christum iánuis,
sanctis corónas réddere
cælíque regna pándere.
5 Ætérna lux promíttitur
sidúsque salvans prómitur;
iam nos iubar præfúlgidum
ad ius vocat cæléstium.
6 Te, Christe, solum quærimus
vidére, sicut es Deus,
ut perpes hæc sit vísio
perénne laudis cánticum. Amen.
Ant. 1
Deus a Líbano véniet, et splendor eius sicut lumen erit.
Psalmus 118, 145-152
XIX (Coph)
Clamávi in toto corde, exáudi me, Dómine; *
iustificatiónes tuas servábo.
Clamávi ad te, salvum me fac, *
ut custódiam testimónia tua.
Prævéni dilúculo et clamávi, *
in verba tua supersperávi.
Prævenérunt óculi mei vigílias, *
ut meditárer elóquia tua.
Vocem meam audi secúndum misericórdiam tuam, Dómine, *
secúndum iudícium tuum vivífica me.
Appropinquavérunt persequéntes me in malítia, *
a lege autem tua longe facti sunt.
Prope es tu, Dómine, *
et ómnia præcépta tua véritas.
Ab inítio cognóvi de testimóniis tuis, *
quia in ætérnum fundásti ea.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Deus a Líbano véniet, et splendor eius sicut lumen erit.
Ant. 2
Roráte, cæli, désuper, et nubes pluant Iustum; aperiátur terra et gérminet Salvatórem.
Canticum (Sap 9, 1-6. 9-11)
Domine, da mihi sapientiam
Dabo vobis os et sapientiam, cui non poterunt resistere... adversarii vestri (Lc 21, 15)
Deus patrum meórum et Dómine misericórdiæ, *
qui fecísti ómnia verbo tuo,
et sapiéntia tua constituísti hóminem, *
ut dominarétur creatúræ, quæ a te facta est,
ut dispónat orbem terrárum in æquitáte et iustítia, *
et in directióne cordis iudícium iúdicet,
da mihi sédium tuárum assistrícem sapiéntiam, *
et noli me reprobáre a púeris tuis,
quóniam servus tuus sum ego et fílius ancíllæ tuæ, †
homo infírmus et exígui témporis, *
et minor ad intelléctum iudícii et legum.
Nam et si quis erit consummátus inter fílios hóminum, †
si ab illo abfúerit sapiéntia tua, *
in níhilum computábitur.
Et tecum sapiéntia tua, quæ novit ópera tua, *
quæ et áffuit tunc cum orbem terrárum fáceres,
et sciébat quid esset plácitum óculis tuis, *
et quid diréctum in præcéptis tuis.
Mitte illam de cælis sanctis tuis *
et a sede magnitúdinis tuæ,
ut mecum sit et mecum labóret, *
ut sciam quid accéptum sit apud te.
Scit enim illa ómnia et intéllegit, †
et dedúcet me in opéribus meis sóbrie, *
et custódiet me in sua poténtia.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Roráte, cæli, désuper, et nubes pluant Iustum; aperiátur terra et gérminet Salvatórem.
Ant. 3
Parátus esto, Israel, in occúrsum Dómini, quóniam venit.
Psalmus 116
Laus miserentis Domini
Dico... gentes super misericordia honorare Deum (Rom 15, 8. 9)
Laudáte Dóminum, omnes gentes, *
collaudáte eum, omnes pópuli;
quóniam confirmáta est super nos misericórdia eius, *
et véritas Dómini manet in ætérnum.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Parátus esto, Israel, in occúrsum Dómini, quóniam venit.
