|
Menu: |
Teksty LG
Teksty Monastycznej LG
Teksty Liturgia Horarum
|
|
|
|
Die 21 decembris A.D. 2024
Hebdomada III psalterii
Hebdomada III Adventus
|
 |
Officium lectionis
V. † Deus, in adiutórium meum inténde.
R. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper,
et in sæcula sæculórum. Amen. Allelúia.
Omnia supra dicta omittuntur, quando Invitatorium immediate præcedit.
1 Veni, redémptor géntium,
osténde partum Vírginis;
mirétur omne sæculum:
talis decet partus Deum.
2 Non ex viríli sémine,
sed mýstico spirámine
Verbum Dei factum est caro
fructúsque ventris flóruit.
3 Alvus tuméscit Vírginis,
claustrum pudóris pérmanet,
vexílla virtútum micant,
versátur in templo Deus.
4 Procédat e thálamo suo,
pudóris aula régia,
géminæ gigas substántiæ
alácris ut currat viam.
5 Æquális ætérno Patri,
carnis tropæo cíngere,
infírma nostri córporis
virtúte firmans pérpeti.
6 Præsépe iam fulget tuum
luménque nox spirat novum,
quod nulla nox intérpolet
fidéque iugi lúceat.
7 Sit, Christe, rex piíssime,
tibi Patríque glória
cum Spíritu Paráclito,
in sempitérna sæcula. Amen.
Ant. 1
Confiteántur Dómino misericórdiæ eius, et mirabília eius fíliis hóminum.
Psalmus 106
Pro liberatione gratiarum actio
Verbum misit Deus filiis Israel, annuntians pacem per Iesum Christum (Act 10, 36)
I
Confitémini Dómino, quóniam bonus, *
quóniam in sæculum misericórdia eius.
Dicant qui redémpti sunt a Dómino, *
quos redémit de manu adversárii,
et de regiónibus congregávit eos, †
a solis ortu et occásu, *
ab aquilóne et mari.
Erravérunt in solitúdine, in inaquóso, *
viam civitátis habitatiónis non invenérunt.
Esuriéntes et sitiéntes, *
ánima eórum in ipsis defécit.
Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
et de necessitátibus eórum erípuit eos.
Et dedúxit eos in viam rectam, *
ut irent in civitátem habitatiónis.
Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius, *
et mirabília eius in fílios hóminum;
quia satiávit ánimam sitiéntem, *
et ánimam esuriéntem replévit bonis.
Sedéntes in ténebris et umbra mortis, *
vincti in mendicitáte et ferro,
quia exacerbavérunt elóquia Dei, *
et consílium Altíssimi sprevérunt.
Et humiliávit in labóribus cor eórum, *
infirmáti sunt, nec fuit qui adiuváret.
Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
et de necessitátibus eórum liberávit eos.
Et edúxit eos de ténebris et umbra mortis, *
et víncula eórum dirúpit.
Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius, *
et mirabília eius in fílios hóminum;
quia contrívit portas æreas, *
et vectes férreos confrégit.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Confiteántur Dómino misericórdiæ eius, et mirabília eius fíliis hóminum.
Ant. 2
Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius.
II
Stulti facti sunt in via iniquitátis suæ, *
et propter iniustítias suas afflícti sunt.
Omnem escam abomináta est ánima eórum, *
et appropinquavérunt usque ad portas mortis.
Et clamavérunt ad Dóminum, cum tribularéntur, *
et de necessitátibus eórum liberávit eos.
Misit verbum suum et sanávit eos, *
et erípuit eos de interitiónibus eórum.
Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius, *
et mirabília eius in fílios hóminum.
Et sacríficent sacrifícium laudis, *
et annúntient ópera eius in exsultatióne.
Qui descéndunt mare in návibus, *
faciéntes operatiónem in aquis multis.
Ipsi vidérunt ópera Dómini, *
et mirabília eius in profúndo.
Dixit et excitávit spíritum procéllæ, *
et exaltáti sunt fluctus eius.
Ascéndunt usque ad cælos, †
et descéndunt usque ad abýssos; *
ánima eórum in malis tabescébat.
Turbáti sunt et moti sunt sicut ébrius, *
et omnis sapiéntia eórum devoráta est.
Et clamavérunt ad Dóminum cum tribularéntur, *
et de necessitátibus eórum edúxit eos.
Et státuit procéllam eius in auram, *
et tacuérunt fluctus eius.
Et lætáti sunt, quia siluérunt, *
et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.
Confiteántur Dómino propter misericórdiam eius, *
et mirabília eius in fílios hóminum.
Et exáltent eum in ecclésia plebis, *
et in convéntu seniórum laudent eum.
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Ipsi vidérunt ópera Dei et mirabília eius.
Ant. 3
Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
III
Pósuit flúmina in desértum, *
et éxitus aquárum in sitim,
terram fructíferam in salsúginem, *
a malítia inhabitántium in ea.
Pósuit desértum in stagna aquárum, *
et terram sine aqua in éxitus aquárum.
Et collocávit illic esuriéntes, *
et constituérunt civitátem habitatiónis.
Et seminavérunt agros et plantavérunt víneas, *
et fecérunt fructum in provéntum suum.
Et benedíxit eis et multiplicáti sunt nimis, *
et iuménta eórum non minorávit.
Et pauci facti sunt, et vexáti sunt *
a tribulatióne malórum et dolóre.
Effúdit contemptiónem super príncipes, *
et erráre fecit eos in desérto ínvio.
Et suscépit páuperem de inópia, *
et pósuit sicut oves famílias.
Vidébunt recti et lætabúntur, *
et omnis iníquitas oppilábit os suum.
Quis sápiens, et custódiet hæc, *
et intélleget misericórdias Dómini?
Glória Patri, et Fílio, *
et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc et semper, *
et in sæcula sæculórum. Amen.
Ant.
Vidébunt recti et lætabúntur, et intéllegent misericórdias Dómini.
V.
Dómine Deus noster, convérte nos.
R.
Et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
|
|
De libro Isaíæ prophétæ
|
48, 12-21; 49, 9b-13
|
Novus Exodus
Hæc dicit Dóminus: "Audi me, Iacob et Israel quem ego voco; ego ipse, ego primus et ego novíssimus. Manus quoque mea fundávit terram, et déxtera mea mensa est cælos; ego vocábo eos et stabunt simul.
Congregámini omnes vos et audíte; quis de eis annuntiávit hæc? Dóminus diléxit eum; fáciet voluntátem suam in Babylóne, et brácchium suum in Chaldæis.
Ego, ego locútus sum, et vocávi eum; addúxi eum, et dirécta est via eius. Accédite ad me et audíte hoc: Non a princípio in abscóndito locútus sum, ex témpore ántequam fíeret, ibi eram; et nunc Dóminus Deus misit me et spíritus eius.
Hæc dicit Dóminus, redémptor tuus, Sanctus Israel: Ego Dóminus Deus tuus, docens te utília, gubérnans te in via qua ámbulas.
Utinam attendísses mandáta mea! facta fuísset sicut flumen pax tua, et iustítia tua sicut gúrgites maris; et fuísset quasi aréna semen tuum, et stirps úteri tui ut lapílli eius; non interísset et non fuísset attrítum nomen eius a fácie mea".
Egredímini de Babylóne, fúgite a Chaldæis, in voce exsultatiónis annuntiáte; audítum fácite hoc, et efférte illud usque ad extréma terræ, dícite: Redémit Dóminus servum suum Iacob. Non sitiérunt in desérto cum edúceret eos; aquam de petra prodúxit eis, et scidit petram, et fluxérunt aquæ.
Super vias pascéntur, et in ómnibus planis páscua eórum; non esúrient neque sítient, et non percútiet eos æstus et sol, quia miserátor eórum reget eos, et ad fontes aquárum potábit eos. Et ponam omnes montes meos in viam, et sémitæ meæ exaltabúntur.
Ecce isti de longe vénient, et ecce illi ab aquilóne et mari, et isti de terra austráli. Laudáte, cæli, et exsúlta, terra; iubiláte, montes, laudem, quia consolátus est Dóminus pópulum suum, et páuperum suórum miserébitur.
|
|
|
Cf. Is 49, 13; Ps 71, 7
|
R.
Læténtur cæli, et exsúltet terra; iubiláte, montes, laudem; quia Dóminus noster véniet, * Et páuperum suórum miserébitur.
V.
Oriétur in diébus eius iustítia et abundántia pacis. R. Et páuperum suórum miserébitur.
Ex Expositióne sancti Ambrósii epíscopi in Lucam
(Lib. 2, 19. 22-23. 26-27: CCL 14, 39-42)
De visitatione beatæ Mariæ Virginis
Angelus, cum abscóndita nuntiáret, ut fides astruerétur exémplo, senióris féminæ sterilísque concéptum Vírgini Maríæ nuntiávit, ut possíbile Deo omne quod ei placúerit asséreret.
Ubi audívit hoc María, non quasi incrédula de oráculo nec quasi incérta de núntio nec quasi dúbitans de exémplo, sed quasi læta pro voto, religiósa pro offício, festína pro gáudio in montána perréxit.
Quo enim iam Deo plena nisi ad superióra cum festinatióne conténderet? Nescit tarda molímina Sancti Spíritus grátia. Cito quoque advéntus Maríæ et præséntiæ domínicæ benefícia declarántur; simul enim ut audívit salutatiónem Maríæ Elísabeth, exsultávit infans in útero eius, et repléta est Spíritu Sancto.
Vide distinctiónem singulorúmque verbórum proprietátes. Vocem prior Elísabeth audívit, sed Ioánnes prior grátiam sensit: illa natúræ órdine audívit, iste exsultávit ratióne mystérii; illa Maríæ, iste Dómini sensit advéntum, fémina mulíeris et pignus pígnoris; istæ grátiam loquúntur, illi intus operántur pietatísque mystérium matérnis adoriúntur proféctibus duplicíque miráculo prophétant matres spíritu parvulórum.
Exsultávit infans, repléta mater est. Non prius mater repléta quam fílius, sed, cum fílius esset replétus Spíritu Sancto, replévit et matrem. Exsultávit Ioánnes, exsultávit et Maríæ spíritus. Exsultánte Ioánne replétur Elísabeth, Maríam tamen non repléri spíritum eius exsultáre cognóvimus - incomprehensíbilis enim incomprehensibíliter operabátur in matre - et illa post concéptum replétur, ista ante concéptum. Beáta, inquit, quæ credidísti.
Sed et vos beáti, qui audístis et credidístis; quæcúmque enim credíderit ánima, et cóncipit et génerat Dei Verbum et ópera eius agnóscit.
Sit in síngulis Maríæ ánima, ut magníficet Dóminum; sit in síngulis spíritus Maríæ, ut exsúltet in Deo; si secúndum carnem una mater est Christi, secúndum fidem tamen ómnium fructus est Christus; omnis enim ánima áccipit Dei Verbum, si tamen immaculáta et immúnis a vítiis intemeráto castimóniam pudóre custódiat.
Quæcúmque ígitur talis esse potúerit ánima magníficat Dóminum, sicut ánima Maríæ magnificávit Dóminum et exsultávit spíritus eius in Deo salutári.
Magnificátur enim Dóminus, sicut et álibi legístis: Magnificáte Dóminum mecum, non quo Dómino áliquid humána voce possit adiúngi, sed quia magnificátur in nobis: imágo enim Dei Christus est, et ídeo, si quid iustum religiosúmque fécerit ánima, illam imáginem Dei, ad cuius est similitúdinem creáta, magníficat, et ídeo, dum magníficat eam, magnitúdinis eius quadam participatióne sublímior fit.
|
|
|
Lc 1, 45. 46; Ps 65, 16
|
R.
Beáta quæ credidísti, quóniam perficiéntur in te quæ dicta sunt tibi a Dómino. Et ait María: * Magníficat ánima mea Dóminum.
V.
Veníte, et audíte, et narrábo quanta fecit Deus ánimæ meæ. R. Magníficat ánima mea Dóminum.
Orémus.
Preces pópuli tui, quæsumus, Dómine, cleménter exáudi, ut qui de Unigéniti tui in nostra carne advéntu lætántur, cum vénerit in sua maiestáte, ætérnæ vitæ præmium consequántur.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.
Saltem in celebratione communi, additur acclamatio:
V. Benedicámus Dómino.
R. Deo grátias.
|
|
